' ระ เรอัสซ์ '
ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตอยู่แล้ว ยิ่งขยายขึ้นไปอีกเพราะความตื่นกลัว ปนงงกับคำเรียกขานที่ถูกเขาป้อนให้
" จะ ใจง่าย.. ใจง่ายอะไร? "
แต่กระนั้นก็ใช่ว่าจะโกรธไม่เป็น ยูรีถึงกับปากคอสั่น หลังได้สติจากอาการอึ้ง
" เธอไปกับเพื่อนฉัน.."
เรอัสซ์กัดฟันกรอด ทำคนฟังยิ่งอ้าปากค้างเข้าไปใหญ่ เมื่อประโยคนี้ถูกปล่อยออกมา เธอถึงกับสะบัดหน้า ราวกับไล่ความกลัวที่มีออกไปทั้งหมด เพื่อเผชิญหน้ากับเขา
" เดี๋ยวนะ นายเป็นคนสั่งให้เขาไปส่งฉันไม่ใช่เหรอ"
" ใช่! แล้วยังไง หลงทางเหรอ?! "
เขาเลิกคิ้วสูง ถัดไปทางยียวนกวนประสาท และนั่นเหมือนจะยิ่งทำให้เธออึดอัดมากขึ้น เมื่อตัวหนักเป็นปอนด์ๆ ของเขาประชิดร่างเธอเข้ามาอีกคืบ
" นี่ ออกไปนะ ฉันหายใจไม่ออก"
เธอออกแรงผลัก แต่กลับเป็นการเปิดโอกาสให้เขา เพราะยิ่งออกแรงก็เหมือนยิ่งดันทุรังหาเรื่องใส่ตัว
ปึง!
" ฮึก! "
กลายเป็นเธอต้องหลับตาปี๋ หลังเขาใช้กำปั้นทุ
