ขณะสาวเจ้าสลบเหมือด เพราะถูกวางยานับตั้งแต่พวกมันหนีไป เธอจะไม่รู้เลยว่าได้สร้างความลำบากอะไรให้กับเขาบ้าง คนที่ขี่มอเตอร์ไซค์ฝ่าฝนมา นั่นไม่นับว่าเป็นอุปสรรค เมื่อเทียบกับขากลับจะต้องนำเธอเหน็บไปด้วย ท่ามกลางฝนกระหน่ำตกลงมาไม่มีทีท่าว่าหยุดแบบนี้
ใช่ เขาจะพาเธอไปอย่างไร?
"เอาวะ"
เรกาโด เรอัสซ์ พ่นลมหายใจออกจากปากพรืดใหญ่ ระบายความคุกรุ่นลำพังคนเดียว ก่อนจะตัดสินใจอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าฝ่าฝนไปพร้อมกัน หลังวางสายจากลูกน้องของพ่อเรียบร้อยแล้ว
เขายอมทิ้งรถของตัวเองไว้ที่นี่ เพื่อไปรอขึ้นรถซูเปอร์คาร์ยังหน้าโรงเรียน ด้วยสภาพผมเปียกโชกลามไปทั้งตัว
ท่ามกลางการมองของทุกคู่สายตา ราวกับถูกเซอร์ไพรส์ทีละคนสองคน เพราะไม่มีใครคนไหนเลยที่จะไม่หันมามองยามเขาเดินผ่านแบบนี้ โดยเฉพาะเทน่าซึ่งยืนรอผู้ปกครองมารับอยู่หน้าอาคารเช่นกับคนอื่นๆ หล่อนกำมือแน่น รู้สึกเสียศักดิ์ศรี และถูกหยามเกียรติกันซึ่งๆหน้าใ
