“Ne?”
Kollarımı tuttu.
“Babam... Babam ölmüş mü?
Söylediğine inanmak istemedim ama yüzündeki ciddi ifade ve çevremizdeki karmaşa, bu korkunç gerçeği doğruluyordu. Kalbim hızla atmaya başladı, nefes almak zorlaşıyordu.
Gözlerimden yaşlar akarken, “Sen mi yaptın?” dedim titreyen çenemle. “Kan akacak dedin sen mi akıttın o kanı?”
Başını hızla iki yana salladı.
“Ben sana söz verdim, yapmadım.”
“Neden sana inanayım? Kan dökülecek, yaptıkları yanlarına kalmayacak dedin.”
Kollarımı hızla geriye çektiğimde, “Sen mi yaptın!” diyerek çığlık attım.
“Ben yapmadım!”
Arkamı dönüp sarsak adımlarla yürüdüm. Aman Allah’ım, babam ölmüş müydü?
Tüm duvarlar üzerime çöktü gibi hissettim. Cihan'ın, "Ben yapmadım!" bağırışları hâlâ kulağımda yankılanıyordu.
Bugün güzel bir gün olacaktı, bugün hepim
