Gözlerimi açıp yataktan kalkmak o kadar zor geliyordu ki. Yataktan çıkmak istemiyordum. Günlerce, haftalarca bu odada kalmak istiyordum. Örtünün altında saklanıp dünyadan uzaklaşmak istedim. Mutsuzdum, içimdeki boşluk beni yavaşça sarmıştı. Hayata dair hiçbir umudum yoktu, gözlerim sık sık yaşla doluyordu.
Dün gece yaşadıklarım o kadar ağır gelmişti ki, başımın içi dönüyordu. Şiddetli bir baş ağrısı beni rahat bırakmıyordu. Dün gece bir ara kalkıp ilaç alsam mı diye düşündüm, ama bu düşünce de kısa sürdü. Yataktan kalkmak zor gelmişti. Üstelik bütün gece koltukta oturan Cihan’la konuşmak istememiştim.
Başım daha fazla ağrımaya başladı. Parmaklarımı yavaşça yastığın üzerinde oynattım ve titreyen ellerimle yataktan doğruldum. Kendimi güçsüz hissediyordum, bedenim ağırdı. İlaç komodinin üz
