Konakta zaman geçtikçe, her şeyin artık eskisi gibi olmadığını hissetmeye başlamıştım. Kayınvalidem ve babaanne genellikle kendi başlarına vakit geçiriyor, konağın geniş ve yankılanan koridorlarında yalnız adımlarını atıyorlardı. Onların yanına gittiğimde, nazikçe sohbet ediyor, bana güler yüzlü davransalar da, aramızdaki samimiyet bir zamanlar olduğu gibi değildi.
Konağın diğer kadınları, yani kızlar, ise sürekli olarak iş ve ev arasında mekik dokuyor, onlarla bir araya gelmek neredeyse imkansız hale gelmişti. Süeda’yla olan ilişkimiz adeta köşe kapmaca oyununa dönüşmüştü. Bir aydır, gözlerimin içine doğru düzgün bakmıyordu. Her fırsatta elinde telefon, köşelerde gizli gizli mesajlaşıyordu. Ona “Bir derdin varsa elimden geldiğince sana yardım ederim,” dediğimde sözlerimi duymazdan gelere
