Odama çekildiğimde yalnızlık ve sessizlik beni sararken akşamın olayları zihnimde dönmeye başladı. Duvarlara vuran loş lamba ışığında, günün her anı tekrar tekrar gözümün önünden geçti. Devran'ın sözleri, onun bakışları, yüzüklerin takılması... Her detay belleğimde canlı bir şekilde yer etmişti.
Yatağa uzandığımda gözlerimi kapattım ama zihnim uyanıktı, huzursuzdu. Dışarıdan gelen rüzgârın sesi, geceyi daha da ürkütücü kılıyordu. Gece ilerledikçe, içimde bir korku dalgası yükselmeye başladı. Ferhat acaba evlilik haberimizi almış mıdır? Bu düşünceyle, kalbim hızlanıyor, tüm bedenimi bir ürperti kaplıyordu.
Gözleri, tehditleri, geçmişte bıraktığımız o karanlık günler zihnimde tekrar canlanıyordu. Eğer haber almışsa, ne yapar? Gelip intikam almak ister mi? Bu sorular geceyi daha da karanlık
