ดวงใจราชาปีศาจ

การปรากฏตัวที่ทันเวลา

ตอนที่ 6

เทพสงครามซีฮ่าวได้รับคำสั่งจากองค์เง็กเซียน มาตามสืบเรื่องราวของผนึกที่เทพสงครามเย่วหมี ได้ผนึกราชาปีศาจไว้ถูกทำลาย และร่องรอยของกลุ่มคนที่เจอบริเวณเขาอู่หลิงหยวนนั้น ตอนนี้เทพสงครามได้ตามสืบร่องรอยของคนกลุ่มนั้นจนมาถึงบ้านซีเหนียง

"บ้านหลังนี้มีกลิ่นไอปีศาจ"เทพสงครามซีฮ่าวปรากฏกายด้วยร่างบุรุษหนุ่มแต่งกายตามยุคสมัยใหม่ ยืนอยู่หน้าบ้านชีเหนียง

ชีเหนียงเปิดประตูหน้าบ้านก็พบกับเทพสงครามซีฮ่าว ทั้งสองมองหน้ากัน แต่เป็นซีฮ่าวเองที่มองซีเหนียงแบบไม่สามารถละลายตาได้

"คุณ คุณคะ มีอะไรหรือป่าวคะ" ชีเหนียงถามออกไปด้วยสงสัยว่าชายหนุ่มตรงหน้าที่สายตาดูอบอุ่นผู้นี้จองเธอไม่วางตา

"อ่อ เออ... ผมทราบว่าที่นี้เป็นแหล่งค้าขายของพวกนักสะสมของเก่าของโบราณ คือผมตามหาของสิ่งหนึ่งอยู่ อยากรู้ที่นี้พอจะมีของที่ผมตามหาไหมน่ะครับ" ( ผู้หญิงคนนี้คุ่นหน้าเธอยิ่งนักเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน )

"งั้น เชิญด้านในเลยค่ะ"

ชีเหนียงพาแขกไปดูของที่โถงด้านข้าง ซึ่งทำไว้เป็นที่เก็บของเก่าของสะสมโบราณ และมักจะมีพวกพ่อค้าหรือนักสะสมของเก่ามาบ่อย ๆ แต่กับชายคนนี้น่าจะมาครั้งแรกเพราะยังไม่เคยเห็นน่ามาก่อน

"คุณ ........ " นางเอ่ยกับชายหนุ่มเบื้องหน้าที่ยังไม่รผุ้จักชื่อ

"ผมชีฮ่าวครับ แล้วคุณ ? "

"ฉันชื่อชีเหนียงค่ะ คุณเดินดูได้ตามสบายเลยนะ ถ้าสงสัยอะไรถามฉันได้เลย "

ซีฮ่าวยิ้มและพยักหน้ารับและค่อย ๆ เดินดูของไปเรื่อยๆ โดยมีซีเหนียงเดินตามอยู่ด้านหลัง

" เครื่องเคลือบนี้ดูสวยมากเลยนะครับ"

ใช่ค่ะ คุณนี้ตาถึงมากเลย นี้คือ กระถางเครื่องลายครามกุ่ยกู่จื่อลงเขา สมัยราชวงศ์หยวน เลยนะคะ"

ชีเหนียงอธิบายประวัติความเป็นมาของวัตถุต่าง ๆ ให้ซีฮ่าวฟังอย่างคล่องแคล่ว ชายหนุ่มที่กำลังฟังชีเหนียงพูดแต่สายตาก็มองชีเหนียงตลอด จนชีเหนียงเองก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ ตกลงเขาจะดูวัตถุโบราณหรือดูหน้าเธอกันแน่

แต่หญิงสาวก็เก็บอาการสงสัยไว้แล้วยังคงแนะนำวัตถุโบราณต่อไป จนซีฮ่าวตกลงซื้อเครื่องเคลือบกลับไปหนึ่งชิ้นและกำลังจะเดินกลับ

( ผู้หญิงคนนี้ไม่มีกลิ่นไอปีศาจ แต่มันมาจากไหนกันนะ ระหว่างทางที่เดินผ่านมาชายแฝดสองคนนั้นและลุงคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครมีไอปีศาจ ) ซีฮ่าวครุ่นคิดในใจ

"ไหนไก่ทอดของข้า"เฉาเฟิงที่อยู่ ๆ ก็เดินมาหยุดที่ชีเหนียง และ ซีฮ่าว

(ไอปีศาจมาจากชายคนนี้ แต่เขาไม่มีพลัง ข้าสัมผัสไม่ได้เลย เขาเป็นใครกันนะ) ซีฮ่าวมองจ้องไปยังเฉาเฟิง

เฉาเฟิงเมื่อเห็นว่ามีคนอื่นอยู่กับชีเหนียงด้วย จึงหันหน้ากับมามองซีฮ่าว ทั้งสองประจันหน้าจ้องตากันเขม่ง

"ราชาปีศาจเฉาเฟิง เป็นเจ้าเองที่ออกมาจากผนึก" เป็นซีฮ่าวที่กล่าวออกมาก่อน ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"พวกเผ่าเทพสินะ" สีหน้าของเฉาเฟิงเรียบเฉยไม่ได้แสดงถึงความหวาดกลัวอันได้

"พวกคุณรู้มั่ยว่า คนคนนี้เขาไม่ใช่มนุษย์ เขาคือปีศาจ" ซีฮ่าวพูดกับชีเหนียงแต่ตายังจ้องที่เฉาเฟิงอยู่

ชีเหนียงที่รู้อยู่แต่ใจได้แต่ยืนอึ่งอยู่ หันไปมองหน้า อาฉี อาเฟย และลุงเกาที่กำลังงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่อยู่จะอธิบายยังไงก่อนดี

กระบี่ปรากฏขึ้นที่มือของซีฮ่าว เขายกมันขึ้นฟาดพลังออกจากกระบี่ใส่เฉาเฟิง เฉาเฟิงด้วยไม่มีพลังที่จะหลบนั้นทำให้โดนพลังจากกระบี่นั้นเต็มๆ จนกระเด็นตัวลอยไปไม่ไกลนัก

( เขาไม่มีพลังเลยนิ นี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ) ซีฮ่าวคิดในใจ

ชีเหนียงตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เฉาเฟิงโดนทำร้ายจนกระเด็น จึงรีบวิ่งไปที่เฉาเฟิง เฉาเฟิงมีอาการบาดเจ็บนิดหน่อยแต่ก็สามารถลุกขึ้นยืนได้ ชีเหนียงจึงช่วยพยุงให้ลุกขึ้น

"เฉาเฟิง คุณเป็นไรไหม"

"ไม่" เฉาเฟิงกัดฟันตอบชีเหนียงออกไป

"เขาเป็นใคร ทำไมถึงทำร้ายคุณ"

"ข้าไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นคนเผ่าเทพ"

"เขาคือราชาปีศาจเฉาเฟิง ที่ก่ออสงครามหมายจะยึดครองทั้งสามเผ่าเมื่อหลายหมื่นปีก่อน จนทำให้ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก"

"แล้วคุณเป็นใครกันแน่"

"ข้าคือ เทพสงครามของเผ่าเทพ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้แสดงตัวตั้งแต่แรก ชีเหนียง เจ้าออกมาจากตรงนั้นก่อน"

ชีเหนียงเริ่มสับสน ระหว่างเทพ กับปีศาจที่ตอนนี้ไม่มีพลังอย่างเฉาเฟิงเธอจะเชื่อใครดี อาเฟยจึงรีบดึงชีเหนียงออกมา เฉาเฟิงเองซึ่งบาดเจ็บพยายามจะยืนทรงตัวให้อยู่อีกครั้ง เทพสงครามเมื่อเห็นโอกาสเหมาะอีกครั้งก็ยกกระบี่ขึ้นวิ่งไปเบื้องหน้าหมายจะแทงเฉาเฟิง

ชีเหนี่ยงเห็นดังนั้นจึงสะบัดตัวหลุดจากอาเฟย และวิ่งเข้าไปขวางกระบี่นั้น เฉาเฟิงเห็นดังนั้นห้วใจเขากระตุกวูบ เกิดพลังไหลเวียนในร่างกายทันทีจนแผ่ออกมารอบตัวเฉาเฟิงและชีเหนียงไว้ เฉาเฟิงฝายฝ่ามือเรียกไฟโลกันต์ของตนเองขึ้นมา

ซีฮ่าว ที่กำลังพุ่งกระบี่มาทางเฉาเฟิงก็ตกใจมากที่ชีเหนียงวิ่งมาขวางทางอย่างกระชั้นชิด เขาหยุดกระบี่ของตนเองไม่ทันแน่ ๆ และกำลังจะถึงตัวชีเหนียงอยู่แล้วนั้น

ทันใดนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีปีศาจนกดึกดำบรรพ์สีดำตัวใหญ่บินพุ่งเข้ามาชนกับเทพสงครามซีฮ่าวเข้าอย่างจัง จนตัวซีฮ่าวกระเด็นออกไปไกล

ต่อมาปีศาจนกตัวใหญ่นั้น กับกายร่างเป็นบุรุษร่างหนาตัวใหญ่แววตาสีน้ำตาลเข้มดูดุดัน พร้อมคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าราชาปีศาจเฉาเฟิง

"คาราวะราชาปีศาจเฉาเฟิง"

"ไป่รุ่ย เป็นเจ้าเอง"

"ขออภัยที่ข้ามาช้า ข้ายินดีรับโทษตาย"

"เจ้าลุกขึ้นเถอะ รีบพาข้าไปจากที่นี้ก่อน"

ไป่รุ่ยรีบกับเป็นร่างปีศาจนกดึกดำบรรพ์ตัวใหญ่ดังเดิม เฉงเฟิงจับมือชีเหนียงแกระโดดขึ้นหลังไปรุ่ย บินหายลับไปด้วยความเร็ว

เทพสงครามซีฮ่าว ใช้กระบี่ยั้นพื้นทรงตัวลุกขึ้นมายืนตั้งหลัก จะตามปีศาจวิหกนั้นไปก็ไม่ทันการเสียแล้ว จึงกลับไปเผ่าเทพเพื่อรายงานเรื่องราชาปีศาจเฉาเฟิง ต่อองค์จักรพรรดิสวรรค์ก่อน

"กรี๊ดดดด !! ปล่อยฉันนะ กรี๊ด เบาหน่อยได้"

ชีเหนียงที่กีดร้องด้วยความกลัวบนหลังของปีศาจนก ที่กำลังบินไปด้วยความเร็วอยู่บนท้องฟ้า

"แก้วหูข้า เจ้า หุบปากก่อนได้ไหม และจับไว้แน่นๆ"

"กรี๊ดดดดด ไม่ได้ฉันจับไม่ได้ ฉะ ฉัน กลัวววว" ชีเหนียงพูดเสียงยาวด้วยความสั่นเครือ

เป็นจังหวะเดียวกับที่ปีศาจไปรุ่ย บินโฉบเอียงเพื่อหลบกลุ่มเมฆก้อนใหญ่เบื้องหน้านั้น ทำให้ทั้งเฉาเฟิง และชีเหนียงตัวเอียงไปตามทิศทางบินของไปรุ่ย

เป็นชีเหนียงที่ไม่ได้จับไว้ให้แน่น ตัวของนางก็เกือบหล่นร่วงไป นางตกใจจึงหันมากอดเฉาเฟิงไว้แน่น เฉาเฟิงเองก็ตกใจกลัวนางจะหล่นจึงกอดนางแน่นไว้แนบอกเช่นกัน

"ชีเหนียง ชีเหนียง เจ้า "

เฉาเฟิงเมื่อเห็นนางนิ่เงียบไปไม่มีเสียงกีดร้องหวาดกลัว จึงก้มหน้ามองดูนางที่อยู่ในอ้อมอกของเขา นางหลับตาปี้แต่มือนางยังคงกอดและกำเสื้อของเฉาเฟิงไว้แน่น ใบหน้าขาวเนียนแก้มป่องๆ ปากบางจิ้มลิ้มได้รูปสีชมพูระเรื่อ ปอยผมที่หลุดออกปลิวตามลมคอเคลียแก้มใสๆ นั้น มันทำให้เฉาเ

ฟิงยกยิ้มขึ้นมุมปากอย่างลืมตัว