ชีเหนียงกลับมาถึงห้องพัก ก็เป็นเวลามืดพอดี มือเรียวพลักประตูให้เปิดออก เมื่อเดินเข้ามาด้านในนางพบเฉาเฟิงที่นั่งรออยู่ก่อนพร้อมสำรับอาหารสามสี่อย่างวางอยู่บนโต๊ะ นางชงักและหยุดเดินทันที มองใบหน้าที่ขาวซีดแววตาดุดันคู่นั้น
เฉาเฟิงได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา สายคมตวัดมองไปยังต้นเสียงนั้นทันที พอเห็นว่าเป็นนางคนที่เขารอ แววดุดันคร่าแรกก็เปลี่ยนไปทันที
" ใจเย็นๆ ไม่ได้เจอกันแค่สองวันเองทำเป็นใจเต้นแรงดีใจไปได้ สายตานั้น มองแบบนี้จะกินเลือดฉันให้หมดตัวเลยหรือไงนะ
" นางบ่นพึมพำ มือเรียวกุมหน้าอกด้านซ้ายไว้
" บ่นอะไรพึมพำคนเดียว มานั่งตรงนี้ " เขาเอ่ยเรียก
นางเดินไปนั่งตามที่เขาบอก พยายามเก็บอาการดีใจก่อนหน้า แสร้งแสดงออกด้วยใบหน้าบึ้งตึง
. " ไปไหนมา ข้ามารอเจ้าตั้งนาน " เฉาเฟิงกล่าวและสังเกตุท่าทีที่บึ้งตึง
. " ไปนั้งเล่นที่ศาลาริมน้ำฝั่งนู่นมาค่ะ เจ้ามีอะไรหรือเปล่าถึงต้องมารอข้าถึงใ
