รุ่งเช้า
ชีเหนียงยันกายให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว นางฝืนก้าวเท้าลงจากเตียง เรียวขาทั้งสองขาเกิดอาการสั้นจนแทบยืนไม่ไหว
นางพยุงตัวเองจนไปถึงห้องอาบน้ำ ขณะถอดเสื้อผ้าออก พบรอยจ่ำฟกช้ำหลายเเห่ง มือเรียวใช้ปลายนิ้วลูบไปที่รอยพวกนั้นอย่างลืมตัว จู่ ๆ ปรากฎร่างคนตัวใหญ่เข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง ริมฝีปากเขาประทับจูบลงบนรอยจ้ำรอยหนึ่งบริเวณต้นคอนาง
" ขอโทษ ข้าทำเจ้าเจ็บหรือไม่ " เฉาเฟิงเอ่ย แต่ริมฝีปากยังคงไม่หยุดจูบไปที่รอยพวกนั้น
" อืมมม ไม่เจ็บ เจ้าหยุดจูบตรงนั้นได้แล้ว " นางหดต้นคอประท้วงคนตัวใหญ่ด้านหลัง
" พอแล้ว ไปอาบน้ำได้แล้วนะ วันนี้เจ้าไม่ไปที่โถงว่าการหรือไง " ชีเหนียงเอ่ยก่อนเพราะดูเหตุการณ์แล้วนางคงต้องเสียตัวอีกแน่
" ก็ได้ ๆ ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน " ปีศาจหนุ่มเอ่ยอย่างเสียดาย
" รีบไปสิ "
"พูดเพราะๆ กับข้าก่อน ข้าแก่กว่าเจ้านะ" คนตัวใหญ่เอ่ยท้วง
"รีบ
