บทที่ 2
1375 Words
ทัวร์นาเมนต์แข่งรถประจำปีได้เริ่มขึ้นแล้วบนสนามแข่งขันแห่งนี้ นัดนี้เป็นนัดซ้อมระหว่างสี่ทีมที่ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศ โดยกิจกรรมในครั้งนี้ถึงไม่ใช่การแข่งขันระดับประเทศ แต่ผู้คนพูดถึงกันอย่างแพร่หลายในโลกออนไลน์ อาจเพราะผู้เข้าแข่งขันที่เหลือในรอบชิงล้วนเป็นคนดังที่น่าจับตามองเป็นอย่างยิ่ง หนึ่งในนั้นคงหนีไม่พ้นนักแข่งที่มีหน้าตาหล่อเหลาเป็นเอกลักษณ์อย่างเพชรแท้
เพชรแท้ ผู้ชายที่ภายนอกดูเย็นชา เรียบนิ่ง มีสายตาที่ดุดันราวกับเหยี่ยวที่พร้อมกระชากเหยื่อด้วยกรงเล็บอันแหลบคม แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักนิสัยจริงๆ ของเขา
“อย่าประมาทไอ้เพชร มันเข้ามาถึงรอบนี้ได้เพราะความสามารถ” เสียงของทีมข้างๆ ดังขึ้นเข้าโสตประสาทหูของชายหนุ่มที่กำลังยืนทำสมาธิมองไปรอบสนามด้วยความใจเย็น
“รู้แล้วพี่ ผมไม่แพ้มันแน่นอน”
“อย่าให้กูเสียหน้า วันนี้กูเดิมพันไปเยอะ ถ้ามึงแพ้น่าดู”
“ครับเสี่ย”
เมื่อพูดถึงการแข่งขันก็ต้องพูดถึงผู้ชมในสนามด้วย ผู้ชมหลั่งไหลเข้ามาเต็มพื้นที่อัฒจันทร์ในสนาม แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของผู้คนในสนามตอนนี้คงหนีไม่พ้นกลุ่มสาวๆ ที่เป็นแฟนคลับของหนุ่มๆ นักแข่งทั้งสี่คน
“แม่ง! กูเกลียดไอ้เพชรว่ะ ดูดิมันหล่อตรงไหน กูหล่อกว่าตั้งเยอะ” น้ำเสียงอิจฉาของนักแข่งรุ่นพี่เอ่ยออกมาด้วยความตาร้อน ก็เหล่าแฟนคลับของเพชรแท้ดันกินพื้นที่ยาวไปถึงสองอัฒจันทร์เต็มๆ
“หยุดบ่นได้แล้วมึงนะ รีบไปเตรียมตัว ใกล้ได้เวลาแข่งแล้ว กูไม่อยากให้มึงตาร้อนจนสายตาพร่ามัวมองทางในสนามไม่เห็นหรอกนะ” อีกคนกลั้นหัวเราะพลางตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“มึงก็พูดไป ตกลงมึงว่ากูหล่อกว่ามันมั้ย”
“ยังอีก”
“มายืนทำหล่อให้สาวๆ เก็บภาพอะไรตรงนี้ครับคุณเพชรแท้” เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับร่างสูงของเพื่อนสนิท อย่างพันร้อยที่เหยียบคันเร่งเกือบมิดเพื่อมาถึงสนามโดยเร็ว ก่อนหน้าเขาถูกเมียขี้ยั่วรั้งเอาไว้ จึงต้องจัดการกำราบเธอ กว่าจะเสร็จเขาก็มาถึงสนามเหลือเวลาไม่มากก่อนที่เพื่อนสนิทจะลงแข่ง
“ด้านในมันร้อน กูเพิ่งประชุมเสร็จ แล้วนี่ทำไมมึงเพิ่งเสร็จมา”
“ก็น้องมึงอ้อน กูเลยมาช้า” พันร้อยเอ่ยตอบด้วยความเขิน
“เดี๋ยวเหอะมึง หมั่นไส้”
“ทำไมไม่หาเอาสักคน มึงก็ลองสุ่มเอาจากแฟนคลับบนนั้นที่มองมึงตาเยิ้มดู รับรองไม่มีใครไม่ตอบตกลง” พันร้อยชี้ไปยังสาวๆ ที่ยืนอยู่บนอัฒจันทร์ บ้างก็ส่งยิ้มหวานเยิ้ม บ้างก็ยกอุปกรณ์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บภาพ
“ไม่เอา! กูไม่นิยมแดกแฟนคลับ”
“มึงแอบแขวะไอ้เพรึไง”
“หึ!”
“ว่าแต่ไอ้มาร์คมันยังไม่เลิกกวนมึงอีกเหรอว่ะ ได้ข่าวว่าขอเดิมพันด้วย อะไรอีกล่ะรอบนี้ รอบที่แล้วที่แพ้มึงก็เอาเมียมันมาแลก เป็นไงอร่อยมั้ย”
พันร้อยเอ่ยถามขึ้น ผู้เข้าแข่งขันอีกทีมที่ดูเหมือนจะเก่งกาจไม่เบา ถึงแม้จะชนะมาหลายสนาม แต่สุดท้ายกลับแพ้ให้เพชรแท้ราบคาบจนต้องเอาแฟนตัวเองมาแลกเพื่อเป็นของเดิมพัน
“กูไม่ได้เอา ขยะแขยงของแบบนั้น”
“มึงนี่มันจริงๆ เลย แล้วมึงไปตกลงกับมันทำไม”
“ตอบไปงั้น” เพชรแท้ว่าพลางหันหลังเพื่อจะเข้าไปเตรียมตัว แต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับคู่แข่งอย่างมาร์คที่มองมาทางเขาด้วยสายตาเหยียด
“ครั้งนี้กูชนะมึงแน่”
“เก็บปากไว้แดกน้ำตาตอนแพ้เถอะ” สายตาที่ไม่เป็นมิตรบวกกับน้ำเสียงยียวนกวนบาทา เห็นแล้วรู้สึกคันอยากจะยกตีนฟาดปากคนตรงหน้า
“ไอ้เพชร” มาร์คกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เพชรแท้ถือเป็นคู่แข่งที่ร้ายกาจสำหรับเขา ไม่ว่าจะสนามเล่น สนามรองหรือสนามแข่งขันหลัก มีมันเมื่อไหร่เขามักได้ที่สองเสมอ นั่นเป็นเหตุให้เขาเกลียดเพชรแท้เข้าไส้
“เรียกทำไมหรือจะขอยอมแพ้ตอนนี้ เอาดิพูดมาเลยกูจะได้หมดคู่แข่งอีกคน”
“เรื่องที่กูท้า มึงต้องทำตามด้วย”
“คราวนี้ใครอีกล่ะเด็กใหม่เหรอ” พันร้อยเอ่ยถามขึ้น พลางใช้สายตามองไปยังผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายของมาร์ค ดูแล้วอายุเพิ่งยี่สิบได้มั้ง หน้าตาดูน่ารักท่าทางไม่เข้ากับไอ้มาร์คเลยสักนิด
“มองอะไรไอ้พัน นี่น้องสาวกู”
“อย่างมึงไม่น่าปกป้องใครได้เนอะ แต่ดันหวงน้องสาวเฉย”
“เสือก!”
“แข่งกับกูมั้ยล่ะ แต่กูขอกระทืบมึงเป็นเดิมพันนะ พอดีคันตีน ช่วงนี้อยากกระทืบปากคนเล่น” พันร้อยที่ไม่ชอบหน้ามาร์คอยู่เป็นทุนเดิมเอ่ยท้า
“งั้นแลกกับเมียมึงมั้ยล่ะไอ้พันได้ข่าวว่าสวย แถมเป็นน้องไอ้เพชรอีก”
“แดกตีนกูมั้ยไอ้มาร์คอย่าลามปามถึงน้องกู ไม่ใช่แค่ตีนเดียวที่จะลงบนหน้ามึง” เสียงเข้มเย็นชาขู่ พร้อมสายตาดุดันเหมือนจะฆ่าอีกฝ่ายให้ตายเสียให้ได้ในตอนนี้
“พอแล้วพี่มาร์ค อีกห้านาทีแข่งแล้วไปเตรียมตัวเถอะ”
“หึ! ยิ่งมึงหวงกูยิ่งอยากได้ว่ะ”
“ก็ลองดู กูเตือนมึงแล้ว” คำพูดของมาร์คทำให้เพชรแท้เลือดขึ้นหน้าคิ้วขมวดชนกัน เขาเกลียดการแข่งขันที่ต้องมีเดิมพันเป็นผู้หญิงที่สุด
ในเมื่อเขาเตือนมันแล้วไม่ฟังก็เตรียมรอยมบาลมารับได้เลย เพราะผัวทั้งสามของน้องสาวเขาคงไม่ยอมนิ่งเฉยเป็นแน่ โดยเฉพาะคนที่ยืนอยู่ข้างเขาในตอนนี้ที่กำหมัดแน่นพร้อมปะทะตลอดเวลา
“มึงจะห้ามกูทำไมไอ้เพชร เล่นแม่งเลยตอนนี้ก็ยังได้”
“กูไม่แพ้หรอกน๊า อีกอย่างมันยังไม่ได้ยุ่งกับไอ้พริกสักหน่อย ไอ้มาร์คก็ดีแต่ใช้ปากแกว่งหาตีนเท่านั้นแหละ มันไม่ทำอะไรโง่ๆ หรอก”
“ถ้ามันยุ่งกับเธอขา กูนี่แหละจะขับรถชนมันเอง”
“พอๆ กูไปแข่งแล้ว มึงไปตามหาไอ้เพหน่อยดิ หายไปตั้งเกือบยี่สิบนาที บอกให้ไปหาน้ำ กูยืนรอจนคอแห้งยังไม่ได้แดกน้ำสักหยด”
“น้ำหวานอะดิไม่ว่า มันคงหิ้วสาวไปเอาอีกตามเคย เดี๋ยวกูไปหาให้ ตั้งใจแข่งด้วย”
“อืม”
การแข่งขันกำลังเริ่มขึ้น รถทั้งสี่คันเข้าจอดประจำตำแหน่งออกตัวของตัวเองในสนาม
เพชรแท้หลับตาทำสมาธิ พ่นลมหายใจออกมาจากปาก การแข่งขันไม่เคยทำให้เขาตื่นเต้นเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่แข่งล้วนเป็นสัญชาตญาณและการที่เขาฝึกซ้อมอย่างหนักในช่วงแรกๆ และสะสมประสบการณ์มาเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็สามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดมาแล้วหลายต่อหลายสนามด้วยกัน
“นัดแข่งที่ทุกคนรอคอยกำลังจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้แล้วนะครับ สี่นักแข่งสุดหล่อก็ประจำที่แล้ว สาวๆ ที่กำลังรอชมการแข่งอยู่ทั้งในสนามเองในโซเชี่ยลเตรียมคอรอกรี๊ดกันได้เลยครับ”
“ใช่แล้วครับ สำหรับผู้เข้าแข่งขันทั้งสี่ คือตัวเต็งเลยก็ว่าได้แต่ละคนคือคว้าที่หนึ่งมาแล้วหลายต่อหลายสนามด้วยกัน เรามาเริ่มกันที่ขวัญใจสาวเบอร์ หนึ่ง เพชรแท้ครับ” เพียงแค่พิธีกรแนะนำผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหนึ่งเสียงกรี๊ดในสนามก็ดังสนั่นขึ้นในทันที
“เรียกได้ว่าขวัญใจสาวๆ จริงๆ ครับคนนี้ คนต่อไปเบอร์สอง มาร์คครับ คนนี้ก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน ส่วนคนที่สามธนิณ และสี่เจโรม เอาล่ะครับได้เวลาแล้วเรามาเริ่มการแข่งขันกันเลย”
- Writer
