บทนำ
1068 Words
“คนดี”
“…..”
“ลูกรู้ไหมอะไรที่สำคัญที่สุดในตอนนี้”
ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามลูกสาววัยสิบแปดปีด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ใบหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความสุขที่ได้เห็นลูกสาวสวมชุดไทยที่สวยที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้
“โอ๊ยพ่อ!! อะไรจะสำคัญตอนนี้หนูก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ หนูสนแค่ว่าเมื่อไรหนูจะได้ถอดชุดนี้สักที”
คนเป็นพ่อที่กำลังมีความสุขยิ้มหน้าบาน เมื่อเจอเสียงแหลมบาดหูแว๊ดออกมาดังลั่นอย่างเกรี้ยวกราดก็เป็นอันต้องหุบยิ้มลงทันที
หมดกันความสุขของกู ชื่นชมความสวยของลูกได้ไม่นาน นังลูกตัวดีก็ดันช็อตฟิวเก่งซะเหลือเกิน
“ได้ดีเอ็นเอแม่มาทั้งหน้าทั้งตัวขนาดนี้ ทำไมถึงไม่เอานิสัยเรียบร้อยของแม่มึงมาด้วยห๊ะนังคนดี ข้าละเหนื่อยกับม้าดีดกะโหลกอย่างเอ็งจริงๆ”
คนเป็นพ่อบ่นอย่างปลงไม่ตก เขาละเหนื่อยใจกับลูกสาวคนนี้จริงๆ ตั้งแต่แม่ของเธอเสียไปตอนประถม จากเด็กเรียบร้อย พูดน้อย อ่อนหวานเปลี่ยนเป็นม้าดีดกะโหลกชอบต่อยตีกับนักเลงไปทั่ว ไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงลูกคนหรือลูกลิงกันแน่ซนจนแทบจับไม่อยู่ ดีหน่อยที่มีเจ้าลูกชายคอยช่วยไม่งั้นเขาได้เป็นลมวันละสิบรอบ
“พูดอีกก็ถูกอีกพ่อ หนูมันสวยได้แม่อยู่แล้ว”
“แล้วนี่ยังไง เมื่อไรจะไปสักทีเดี๋ยวก็ขึ้นแข่งไม่ทันหรอก ข้าอุตส่าห์ลงทุนส่งเอ็งเข้าประกวดนางนพมาศปีนี้เพื่อเป็นหน้าเป็นตาในโรงเรียนสอนเทควันโดของเรา อย่าทำให้ข้าผิดหวังละ”
“รู้แล้วนะพ่อ” หน้าตาสวยบูดบึ้งไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร เกิดมาไม่เคยต้องสวมชุดไทยเต็มยศขนาดนี้ ไหนจะทรงผมตีกะบังทรงสูงนี้อีก จะตีโต้แข่งกับลมรึไงเอาดีๆ
“อีคนดีไป…กันยัง” เสียงหวานที่กำลังกลั้นหัวเราะของเพื่อนสนิทอย่างพลอยไพลินดังขึ้นจากด้านหน้าของร้านเสริมสวยที่เธอกำลังแต่งหน้าทำผม
“หัวเราอะไรอีพริก”
“นั่นผมหรือกะบังลมวะ ตีโป่งซะกูกลัวกรรมการจะจำผมมึงได้ดีกว่าหน้ามึงอีก” พลอยไพลินยังคงหัวเราะขบขันกับทรงผมของเพื่อนสนิทไม่หยุด
“ไปได้แล้วพริกเดี๋ยวไปแข่งไม่ทัน เดี๋ยวข้าตามไปนะ ขอเสริมหล่อให้เหมาะกับผู้ส่งเข้าประกวดหน่อย”
“แค่นี้ก็หล่อแล้วจ้าลุง เดี๋ยวป้าๆ ในงานก็มองตามกันเป็นแถวพอดี”
“ดูพูดเข้า ถูกใจข้าจริงๆ ดีกว่านังคนดีเยอะเลย เกิดมาเคยชมพ่อตัวเองสักครั้งรึเปล่าก็ไม่รู้”
“โธ่พ่อ ใช่เวลามาน้อยใจหนูมั้ย”
“ไปได้แล้ว ถ้าข้าไปถึงแล้วไม่เห็นเอ็งบนเวที โดนตัดค่าขนมเดือนนี้แน่”
การแข่งขันงานประกวดนางนพมาศจัดขึ้นในงานลอยกระทงของทุกปี และปีนี้พ่อของเธอก็ดันมีความคิดแปลกๆ ที่จะส่งลูกสาวคนสวยเข้าประกวดเพื่อช่วยโปรโมทโรงเรียนเทควันโดที่มีนักเรียนอยู่แล้วเป็นจำนวนมาก เธอไม่เข้าใจเลยว่าคนเป็นพ่อจะโลภมากหานักเรียนเพิ่มทำไม
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ ปัญหาของเธอในตอนนี้คือการอยู่บนรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วแล้วเดินให้ตรงทางเพื่อไปถึงเวทีอย่างปลอดภัยต่างหาก
“เดินให้มันสมกับชุดที่มึงใส่หน่อยได้มั้ยอีคนดี”
“มึงลองมาเดินบนรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วดูมั้ยล่ะ แค่กูทรงตัวลากสังขารจากร้านมาถึงตรงนี้ได้ก็บุญหัวแล้ว”
“พ่อมึงเนี่ยก็เหลือเกินจริงๆ แต่จะว่าไปมึงก็สวยสุดๆ ไปเลยนะวันนี้”
“ชมอีกสิเผื่อตัวกูจะลอยได้ ขี้เกียจจะเดินอยู่พอดี”
“ไม่เอาอะเปลืองน้ำลาย กูเก็บปากไว้จีบพี่พันดีกว่า”
“เขาจะมา?”
“กูบอกให้ไอ้พี่เพชรกับพี่เพลากมาด้วยแล้ว สองคนนั้นบอกว่าอยากมาดูลิงแต่งหน้า”
“ปากเสียจริงๆ พี่ชายมึงน่าจะโดนหมัดอัดปากสักทีสองที”
“เอาน๊า ถึงจะปากหมาแต่หล่อพอตัวอยู่นะ ควรค่าให้มึงลากเข้าห้องได้อยู่”
“หึยยย! ไม่เอาขนลุก” คนดีขนตั้งชัน แค่คิดถึงหน้าพี่ชายฝาแฝดของมัน ก็รู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมาทันที ของที่ไม่ถูกโฉลกกันก็ไม่ควรเอามาไว้ใกล้กันเช่นไร เธอกับพี่ชายเพื่อนก็ไม่ควรอยู่ใกล้กันเช่นนั้น เจอหน้ากันทีไรมีแต่เรื่องบรรลัยทุกที
คนดี สาวสวยหน้าหวานในวัยสิบแปดปีที่อยู่ในชุดไทยร่วมสมัยสีทองอร่ามขับผิวที่ขาวอมชมพูกับทรวดทรงองค์เอวที่ดูเข้ารูปกันอย่างไร้ที่ติ
คงต้องยกความดีความชอบให้คนเป็นพ่อที่ขยันให้เธอฝึกซ้อมเทควันโดรีดไขมันส่วนเกินออกทุกวัน ถึงบางวันแทบกระอักเลือดเพราะต้องซ้อมอย่างหนักแต่ผลพลอยได้ก็คงเป็นรูปร่างสวยๆ ของเธอในตอนนี้
“หมายเลข 6 น้องคนดี ส่งเข้าประกวดโดยโรงเรียนสอนเทควันโดวันชนะค่ะ งานนี้คุณพ่อฝากฝังมาอย่างดีเลยก็ว่าได้นะคะ”
เสียงประกาศจากพิธีกรสาวมาพร้อมกับเสียงเชียร์อย่างฮือฮาจากด้านหน้าเวที
คนดีสวยมากเพื่อน
อีคนดีสู้ๆ อร้ายยย
อย่าให้แม่ลงจากเวทีได้นะอีพริก กูเอาฟองน้ำยัดนมยัดปากมึงแน่
เสียงเชียร์ออกนอกหน้าของเพื่อนสนิทไม่ได้ช่วยให้ความอายลดน้อยลงได้เลย เธอทำได้แค่ปั้นหน้ายิ้มให้คณะกรรมการหน้าเวที เพราะมีเงินค่าขนมของเดือนนี้เป็นเดิมพัน จึงได้แต่ทำจิตใจให้สงบแล้วรีบทำให้ทุกอย่างมันจบไวที่สุด
เวลาผ่านเลยไปกว่าสิบนาทีกว่าผู้เข้าประกวดทั้งหมดเกือบยี่สิบคนจะย่างแต่ละก้าวเดินอวดทรวดทรงองค์เอวเสร็จ คนดีแสดงสีหน้าเอือมระอาเต็มทน ทั้งเมื่อยขาที่ต้องยืนบนรองเท้าส้นสูงขนาดนี้ ไหนจะชุดที่อึดอัดขยับขาแต่ละทีก็กลัวหน้าคว่ำกลางเวที
- Writer
