Fidan konakta işlere yardım ettikten sonra pencere kenarında oturmuş kocasının o kadınla beraber gittikleri yerden dönmesini bekliyordu.
Ne kadar acınası bir durumdaydı böyle bir durumu nasıl kabul edebilirdi ki...Gitmek istiyordu bu konaktan bu diyardan ama kimsesizdi.Babası şimdiye kadar her ne olursa olsun yanındayım diyen babası onu evinden kovup bu duruma mecbur bırakılmıştı.
Züleyha elinde yeni demlenmiş çay ve dumanı üstünde tüten bir tabak kurabiyeyle Fidan'ın yanına oturdu ve bir abla şefkatiyle"Senin en sevdiğin kurabiyelerden yaptım ne olursun bir iki tane ye.Ye de vücudun biraz güçlensin"
Fidan yaşanan son olaylardan sonra eskisi gibi yemek yiyemediğinin farkındaydı farkında olmasına ama düştüğü durumdan ötürü değil yemek yemek nefes bile almak istemiyordu.
"Sağol Züleyha a
