ตอนที่ 1 บทนำ
585 Words
ณ คฤหาสน์หรูแห่งตระกูลชัยศิริธีรวงศ์
“อีกสองวันแกเตรียมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดได้เลย”
“โธ่ป๊า อีกไม่ถึงเดือนก็จะปิดเทอมอยู่แล้วป๊ายังจะให้ผมไปอีกหรอครับ”
“ปิดแล้วค่อยกลับมา”
“ไม่ครับ ยังไงผมก็ไม่ไปเด็ดขาด”
“นี่แกกล้าขัดคำสั่งป๊าหรอธาม”
“ผมโตที่นี่แล้วจะให้ไปใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดได้ยังไงกัน”
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเอ่ยแย้งผู้บังเกิดเกล้าอย่างไม่นึกเกรงกลัวต่ออำนาจของมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในยุคนี้
ทั้งที่วันนี้เขาตั้งใจเคลียร์งานให้เสร็จเร็ว ๆ เพื่อหวังจะกลับมาทานข้าวที่บ้านกับครอบครัวอย่างมีความสุข ทว่าความสุขเหล่านั้นกลับหายไปเมื่อผู้เป็นพ่อเอาแต่พูดถึงเรื่องเดิมซ้ำ ๆ ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วจวบจนถึงวันนี้ก็ยังไม่เลิกเป่าหูลูกชายเสียที
“หรือแกจะให้คนแก่อย่างฉันไปแทน”
“ลูกน้องป๊ามีเยอะแยะไม่ให้ไปล่ะครับ”
“ระหว่างลูกชายกับลูกน้องแกคิดว่าฉันจะไว้ใจใครล่ะ”
คุณธานินทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังเพื่อหวังให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ แต่ดูท่าคนหัวรั้นอย่างธามไม่แม้แต่จะสนใจในคำพูดของผู้เป็นพ่อเสียด้วยซ้ำ
“ผมไม่ไป ยังไงผมก็ไม่ไป”
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง!”
เพราะถูกลูกชายเพียงคนเดียวขัดใจต่อคำสั่ง ด้วยความโมโหคุณธานินทร์จึงเผลอตะคอกเสียงดังใส่ลูกชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างเหลืออด
ทำเอาภรรยาหน้าสวยอย่างคุณมณฑาเริ่มเห็นท่าไม่ดี จึงเอ่ยห้ามปรามศึกระหว่างลูกชายและสามีที่อารมณ์ร้อนไม่ต่างกัน
“คุณใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ ถ้าลูกไม่สะดวกใจก็อย่าไปรบกวนแกเลยค่ะ”
“แค่ให้ไปบริหารงานแทนมันยากตรงไหน”
“ถ้ามันไม่ยากป๊าก็ไปเองสิ จะโยนมาให้ผมทำไมครับ”
“นี่แกยอกย้อนป๊าหรอ”
“เรื่องอื่นผมยอมป๊าได้นะครับ แต่เรื่องนี้ผมไม่เห็นด้วย”
ธามเอ่ยประชดประชันผู้เป็นพ่ออย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห แล้วก้าวขาออกจากห้องอาหารทั้งที่ข้าวยังไม่ตกถึงท้องสักเม็ดเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะเขาเบื่อที่ต้องมาทนทะเลาะกับพ่อเรื่องเดิมซ้ำ ๆ จึงไม่อยากฝืนอยู่ต่อ
“ไอ้เจ้าธาม! ยังไงอีกสองวันแกก็ต้องไปต่างจังหวัด”
“ธาม เดี๋ยวก่อนสิลูก”
ร่างสูงของทายาทมาเฟียสาวเท้าออกจากคฤหาสน์หรู โดยไม่สนใจเสียงโวยวายจากผู้บังเกิดเกล้าที่ตะโกนไล่ตามหลังเลยแม้แต่น้อย
ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงเจตจำนงอย่างชัดเจนแล้วว่าไม่เห็นด้วยกับความคิดของท่าน แต่ถ้าหากผู้เป็นพ่อไม่คิดรับฟังความต้องการของลูกชายอย่างเขา ต่อให้แย้งด้วยเหตุผลก็ย่อมไม่มีประโยชน์ สุดท้ายแล้วธามก็ต้องทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจสูงสุดในบ้านหลังนี้อีกอยู่ดี
ไม่นานรถหรูบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวก็แล่นออกจากโรงจอดด้วยความเร็วสูง บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ขุ่นเคืองของคนขับได้เป็นอย่างดีว่ากำลังหัวเสียมากเพียงใด และสิ่งที่จะช่วยให้ใจอันร้อนรุ่มนี้เย็นลงได้ก็คงไม่พ้นสถานที่บันเทิงอีกเช่นเคย
- Writer
