Dağ başında gönül aşında bir sevda türküsüyle büyüdü benim öksüz kızım...
Sarp Soylu
Çevremizi saran ateşin tam ortasında durmuş elimdeki silahı küçük yılana doğrultmuştum. Üzerindeki üniformasının içinde her zaman olduğu gibi korkmadan karşımdaydı. Kısa saçları ateşi yansıtırcasına yüzünde uçuşuyor gözlerini kırpmadan gözlerime bakıyordu. Ateşin gölgesi bedenine vuruyor turuncu kırmızı alevleri yansıtıyordu.
“Tetiğine basmayacağın silahı çekme demiştiniz.” dedi bana meydan okurcasına. “Bekliyorum.” Çenesini kaldırıp meydan okuyuşundaki dik başlılığı parlattı. Ateşten daha yakıcıydı.
“Zamanı geldiğinde.” dedim başımı sallayarak ama ne silahı çekiyor ne de tetiğe basabiliyordum. Zamana asılmış kalmıştım. Akmasına rağmen değişen bir şey yoktu.
Çemberi
