Kendimi kaderime teslim etmiştim. Sorgusuz sualsiz kollarına bırakmıştım her şeyi. Başıma ne geleceğini bilerek de başımı dizlerine yaslamış saçlarımı okşamasına izin vermiştim. Teslimiyet...
Soylu yüzbaşının intikam hırsına kendimi kurban ettiğim gün vicdanımın sesi biraz olsun dinmeye başlamıştı sanki. Beni ölümden çekip alabilecek kadar düşünmesi yıllar sonra tuttuğum o nefesi vermemi sağlamıştı. Ama geri nefes alacak bir neden bulmak zordu. Şimdi nefes alamadığım için ayrı sıkışıyordum. Bu nefret bizi nereye kadar götürecek diye düşünmek başka bir şekilde ağırdı.
Ölmemi isteseydi dün gece gölde ölürdüm. Hem de orada hiç var olmamış gibi ortadan bile kaybolur izleri yok edebilirdi. O bir bordo bereliydi her şeyi kusursuzca işlerdi. Başıma bela olma lafı ise herkesi
