Sarp Soylu
Sana fazlayım demişti. Beni sindiremez baş edemezsiniz demişti. Haklıydı. Onu asla sindiremiyordum. Kursağımda kalmış yediğim içtiğim her şeyi sorgulatıyordu. Ne çıkarabiliyordum ne de sindirebiliyordum. Oradaydı. Varlığı her şeyin önüne geçmiş canıma okuyordu. Olup bitenlerden sonra kapı önünde hayvan gibi sahip olmuş zirvede patlamıştım tam o an da sakinleşmeye başlamam gerekiyordu ama asla sakinleşemiyor üzerine gidip hesap sormaya devam etmek isterken bulmuştum kendimi.
Kapının arkasında sahip olduğumda sesinin çıkarmayışı her durumda asla pes etmeyip bildğini okuması banyoda gerçekten de o halde yavru bir kediyi andırırken inatla başını dikmesi yüzü gözü köpükler içerisindeyken kim olduğunu hatırlatma çabası... Asla bu direnişin sonu gelmiyordu. Ne yaparsa
