Ecrin Ergani
Kendini affetmeyecekti. Beni de kabul etmeyecekti. Hesap sormaya ise gücü kalmayacaktı. İnanmıyordu. Ne dersem diyeyim inanmayacaktı da. Çünkü böyle bir ihtimali asla aklına getirmiyor kalbine toz kondurmuyordu. İhanetti ona göre. Kendine, değerlerine ihanet...
Asla ihanet etmem diyerek canının istediği her şeye de elini atıyordu. Yalnız bu kez uzattığı elinde kalbi vardı. Bana sunduğu kalbindeki en büyük yaraya ben neden olmuşken nasıl uzattığı ele uzanırdım?
Yaşamadım görmedim duygularımı öldürdüm gömdüm ama kör de değildim. Sevmenin sevilmenin nasıl bir şey olduğunu insanları nasıl değiştirdiğini görmüştüm. Sevince insan yaşayabiliyordu. Konuşmayan her sessiz insan gibi iyi bir gözlemciydim. İşim de buydu. İnsanları konuşmadan tanırdım. Devamlı elleriy
