Ecrin Ergani
Adımı biliyordu! Kim olduğumu da biliyordur o zaman!
Koca bir buz kütlesi sırtıma biner gibi oldu. Nefesimi tutmuş atacağım adımda donup kalmıştım. Ama panik olmamalıydım. Sakin kalmalı her şeyi düşünmeliydim. Ve bu da bir saniye kadar sürmeliydi.
Şaşırmış ama tebessüm etmeye devam ederek döndüm. “Pardon?” diye yüzüne sakin sakin baktım. “Elif benim adım.”
Murat kaşlarını havaya kaldırıp “Kusura bakmayın. Karıştırdım. Affedin.” dedi nazik bir dille.
“Önemli değil.” diye daha geniş gülümsedim. “İyi eğlenceler.”
Başını selam verir gibi indirip beni uğurlarken rahat bir şekilde ben de selam verdim ve yavaşça döndüm. Adımlarımı süzülüyormuş gibi atmaya gayret ederek salona girdim. Yüzümdeki tebessüm ve meraklı bakışları kaybetmeden usulca yerime geç
