Ecrin Ergani
Kaybettik. Ama kendimizi.
Ben kendimi uzakta da olsa görüyordum ama Soylu yüzbaşı kendine o kadar uzak ve yabancıydı ki en yüksekten düşecek ve bir daha eskisi olamayacağı için kendini sonsuza kadar kaybedecekti.
Keşke onun için bir şeyler yapabilseydim... Keşke çektiği acıyı benim omuzlarıma da yükleseydi. Ama biliyordum. Zamanı geldiğinde her şeyi kendisi sırtlayacak ve gidecekti. Hiçbir yürek bunu kaldıramazdı. Ben bile kaldıramazdım.
Şimdi benim için aldığı çayın ve simidin boğazımda düğümlendiği gibi zamanı geldiğinde geçmiş de boğazımızda düğümlenecekti. Güldüğümüz her gün ama her gün kalbimize hançer saplıyorduk. Ama gelecekte akan kanı yaralarımızı görecektik.
“Franasa’da sabahları kruvasan yemeye benzemez ucundan ısırıp yeme şunu.” dedi üçüncü poğaçayı da b
