Ecrin Ergani
Motorun uğultusu ve rüzgarın sert kamçısıyla ölümü boğazıma kadar hissettiğim yolculuğun merkeze girip yavaşlamamızla anladığımda buz tutmuş parmaklarımı gevşetmeye çalıştım.
Taşa dönmüştüm.
Uçaktan defalarca atlamış paraşütle bilmediğim dağlara inmiştim. Ama hiçbiri bu kadar beni boğmamıştı. Hem yüzbaşı Soylu’nun kokusu hem de canımı almak için peşimde koşan rüzgar ölümün nasıl bir his olduğunu yaşatmıştı.
Bedeninden bedenime çarpan buz tutmuş öfkesi aştığımız yolda hızla eriyene kadar sessizliğimi korudum. Benim değil onun pes etmesi onurumu kurtaracak tek çözümümdü.
Ve savaşı yine ağır yaralı olarak kazanmayı başardım.
Soylu yüzbaşı beni geri Sevgi Evi Sitesi yakınlarına getirdiğinde hala aynı pozisyondaydık. Kucağında. Ereksiyonuna oturmuş
