“Abartın abartın. Alt tarafı hafta sonları eve alacağım. Ne büyüttünüz!”
“Çüş!”
“Harbi gidici bu?”
“Kendinde değil bu. Çok içmiş kızı kışlaya bırakın.” dedi Gurur başını iki yana sallayarak.
İşte o zaman buna bir son vermem gerektiğini anladım.
“Benim kararlarıma karışmamız gerektiğini daha önce size kaç kere söyledim?” diye sordum her birinin suratına bakıp çattığım kaşlarımın altında baktım. Onlar için canımı verirdim ama işime kimsenin bulaşmasını sevmez gerektiğini cevabı verirdim. “Karışmayın abi!”
Gurur’un mimiklerine doğuştan beton dökülmüştü gözleriyle konuşurdu bu adam ama tek kaşı havaya kalkınca mevzunun uzun süre kapanmayacağını anlayarak nefesimi verdim.
“Soylu kendine gel oğlum. Bu kızın neyine güvenip evine aldın kalmasına izin verdin? Biraz düşün la
