Sarp Soylu
“Ben de vardım. Ben de oradaydım.”
Uykusuz ve yorgunluktan halsiz bıraktığım için kollarımda biraz dinlendirmek istemiştim çünkü daha işim bitmemişti. Soğuk derede yıkanmak gibi düşüncelerim vardı. Ona doyamamıştım. Her seferinde bu ihtiyaç azalır sanıyordum ama bana uzaktan attığı soğuk bakışlarla bile aletim taş kesiliyordu.
Fakat kollarımda yüzünü göğsüme gömmüşken ne demek istediğini çözemedim. Üstelik titriyordu! Benim bildiğim küçük yılan asla zayıflığını göstermezdi.
Ben de vardım. Ben de oradaydım.
“Neredeydin?” diye sordum yaprakların arasında ıslık çalan rüzgarın sesiyle.
Konuştuktan sonra bedenimde daha fena kasılıp kalmıştı. Nefes bile almıyordu.
“Neredeydin diyordum.” dedim sinirlenerek. Lafının devamı neden yoktu? Bu hali neydi?
