บิ๊กบอสที่ 12
ความรู้สึกของเราสองคน
ผมได้แต่เดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจเมื่อเจ้าของห้องยังไม่มาถึงเสียที ใช่ครับ ก็คุณหยกนั่นแหละเจ้าของห้อง ผมมานั่งรอเธอทันทีที่เลิกงาน จนตอนนี้เกือบห้าทุ่มเข้าไปแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย นี่เธอไปไหนกันนะ หรือว่า...ไปกับไอ้คุณต่อนั่น
บ้าน่าไอ้นพ เขาแค่เพื่อนกันแหละ....แย่ชะมัด! ผมไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้เลย ผมไม่อยากหวงเธอแบบนี้เลย แต่ทำยังไงได้พอรู้ตัวว่ารักอารมณ์หึงมันก็มาเองนี้ครับ แล้วตอนนี้มันก็ทำเอาผมทรมานมากด้วยสิ
เสียงเปิดประตูห้องตามด้วยคนคุยกันดังลอยเข้ามาให้ได้ยิน ไม่ต้องรอให้ใครสั่งผมก็รีบตรงดิ่งไปยังประตูห้องนอนหมายจะออกไปหาคนที่เฝ้ารอมานาน ทว่ามือก็พลันชะงักลงเมื่อบทสนทนาลอยมาเข้าหูอย่างจัง
"หยก พี่ขอโอกาสไม่ได้หรือไง หยกก็รู้ว่าพี่รักหยกมาตั้งแต่เป็นสาวรุ่น จนตอนนี้อะไรๆ แทบจะเท่าหัวเด็กทารกแล้วนะ ไม่เห็นใจพี่บ้างรึไง"
