เพื่อนน้องชาย 2

1780 Words

ตอนที่ 2 ลูกพีชอร่อยมากเลยครับNC18+ “นิวตั้นเรารอนายตั้งนาน” เสียงเค้กเพื่อนสาวร่วมชั้นร้องทักทันทีที่นิวตั้นจอดจักรยานยนต์ที่โรงจอดรถของโรงเรียน วันนี้เขามาโรงเรียนสายเพราะเมื่อวานดื่มไปเยอะแถมยังเหนื่อยจากการออกกำลังกาย (ในร่ม) อย่างเร่าร้อน “เราตื่นสายน่ะ เค้กมีอะไรเหรอ” นิวตั้นตอบอย่างขอไปที เขาเคยบอกเค้กไปหลายครั้งแล้วว่าเขาคิดกับเธอแค่เพื่อน “เราซื้อเยลลีรสองุ่นที่นายชอบมาฝาก กว่าจะอ้อนให้พ่อพาเข้าเมืองได้ไม่ง่ายเลยนะ แต่เราเปล่าบ่นนะเพื่อนายเรายินดี” เค้กรีบปรับคำพูดเพราะกลัวชายในดวงใจจะคิดว่าเธอไม่พอใจที่ต้องทำเพื่อเขา “ไม่ต้องลำบากหรอกเค้กไว้เรารอได้เข้าเมืองค่อยแวะไปซื้อที่ร้านอาโนเนะเองก็ได้ เท่าไหร่เหรอเราจะโอนให้” ด้วยความที่ไม่อยากให้เพื่อนสาวคิดเกินเลยไปไกลจึงไม่อยากรับน้ำใจจากเธอเปล่าๆ “บ้าเหรอนิวตั้น เราตั้งใจซื้อมาฝากนายนะ จะมาองมาโอนอะไรกัน อ่ะนี่รับไป” ว่าแล้วเค้กก็หยิบถุงเยลลี่ที่ยังอยู่ในถุงหูหิ้วยัดใส่มือนิวตั้นแล้วเดินจากไปทางหน้าเสาธง “เรายินดีรอนายไปตลอดเลยนะจนกว่านายจะเห็นใจเรา” เค้กหันกลับมาพูกกับนิวตั้นหลังเดินไปได้สามก้าวแล้วก็วิ่งหนีไปด้วยความเขิน “กริ๊งๆๆ” เสียงสัญญาณเข้าแถวปลุกนิวตั้นในตื่นขึ้นจากภวังค์แล้วรีบวิ่งไปทางเสาธง “ใจลอยไรวะตั้น” เสียงเพิร์ทดังมาจากด้านหลังแถวตอนลึกที่กำลังฟัง อ.แจ้งข่าวหลังเคารพธงชาติ “ป่ะ เปล่า แค่ง่วงๆ” นิวตั้นรีบตั้งสติเพราะเรื่องที่ทำให้เขาใจลอยคือพี่สาวคนสวยของคนถามนั่นเอง เมื่อ อาจารย์ปล่อยแถวให้เดินขึ้นชั้นเรียนเสียงจ้อกแจ้กจอแจจากการพูดคุยก็ดังขึ้นเป็นปกติของนร.มัธยมทั่วไป นิวตั้นถือโอกาสถอยลงมาเดินเคียงข้างเพิร์ทแล้วกอดคอเพื่อรักเอาไว้ “เพิร์ทกูไปค้างบ้านมึงอีกได้ป่ะวะ” นิวตั้นกลั่นกรองคำถามก่อนตัดสินใจถามออกไป “ได้ดิวะ ช่วงนี้ทางโปร่งกว่าพ่อแม่กูจะกลับอีกหลายวัน พี่พีชยิ่งไม่มีปัญหา” เพิร์ทยินดีอย่างมากเพราะเขากำลังทำตัวลำบาก ยิ่งช่วงพี่พีชมีปัญหากับแฟนก็จะหงอยเหงาเศร้าซึม ที่ตั้งวงกินเหล้าแบบเมื่อวานเค้าเองก็เพิ่งเคยเห็นอาจจะเป็นเพราะพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านด้วยล่ะมั้งพี่พีชเลยกล้า ถ้าเพื่อนไปนอนค้างที่บ้านสถานการณ์ที่บ้านน่าจะสนุกขึ้นมาบ้าง เมื่อวานเห็นนิวตั้นเข้ากับพี่พีชได้ดีแถมยังนั่งฟังพี่พีชเพ้อได้เป็นวรรคเป็นเวรจนเค้าทั้งเมาทั้งง่วงต้องหนีไปนอนก่อน วันนี้ทั้งวันนิวตั้นคิดถึงแต่พี่พีชจนมีอาการโก๊ะๆ กังๆ เพิร์ทสงสัยแต่นิวตั้นก็ได้แต่บอกว่าเมื่อคืนดื่มเยอะไปหน่อยเลยนอนไม่พอ “จังซี้มันต้องถอนดิวะ เดี๋ยวแชทไปบอกพี่พีชจัดชุดใหญ่ไว้ให้เลยโทษฐานที่ทำให้แฮ้งค์” เพิร์ทเสนอความคิด แต่จริงๆ คือหาเรื่องดื่มเพราะนานๆ จะทางสะดวก “เค้กเธอว่านิวตั้นเป็นไรอ่ะวันนี้ดูเหม่อๆ” เสียงจิ๋วเพื่อนสนิทเค้กถามขึ้นเพราะความช่างเผือก “เค้าคงมีเรื่องให้คิดล่ะมั้ง” เค้กคิดว่านิวตั้นเก็บคำพูดเมื่อเช้าของตนเองมาใส่ใจ “เค้าคิดเรื่องอะไรของเค้านะ” จิ๋วยังไม่วายสงสัย “เรื่องชั้นล่ะมั้ง” เค้กมีอาการขวยเขินขณะตอบ แล้วลุกหนีไปห้องน้ำทิ้งจิ๋วไว้ให้งงอยู่คนเดียวเพราะแม้เค้กจะเคยบอกว่าชอบนิวตั้นแต่จิ๋วก็เคยได้ยินนิวตั้นปฏิเสธเค้กด้วยน้ำเสียงเกรงใจ “เจอกันที่บ้านนะมึง” เพิร์ทตะโกนบอกนิวตั้นก่อบขับรถจักรยานยนต์คู่ใจกลับบ้านไปก่อน เตะบอลหลังเลิกเรียนอยู่พักใหญ่เขาอยากอาบน้ำเต็มทน “เออๆ กูกลับไปเก็บผ้าก่อน อยู่ยาวจนถึงพ่อแม่มึงกลับเลยนะ” นิวตั้นหักคอเพื่อนสนิทแล้วบิดรถกลับบ้านเช่นกัน “มันว่าไรยาวๆ วะ” เพิร์ทขับรถกลับบ้านด้วยความสงสัยแล้วก็ลืมไปเสียสนิท “พ่อครับผมไปค้างบ้านเพิร์ทนะครับ” นิวตั้นเอ่ยถามพ่อทันทีที่กลับถึงบ้าน “ทำไมล่ะลูก” พ่อถามกลับสั้นๆ “เพิร์ทมันจะให้ติวฟิสิกส์ให้อะครับ” เพิร์ทตอบส่งๆ ไปทันที หากตอบว่าไปเฝ้าพี่สาวเพื่อนพ่อคงไม่ยอมให้ไปแน่ๆ “จะไปก็ไป อย่าไปรบกวนที่บ้านเค้าล่ะ” พ่อตอบก่อนก้มหน้าก้มตาเล่มมือถือต่อไป “ครับๆ” เพิร์ทรับคำแล้วรีบเข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้าใส่เป้รวมถึงหนังสือที่ต้องใช้ในสัปดาห์นี้ด้วย “หวัดดีครับพี่พีช” นิวตั้นเอ่ยทักพี่สาวเพื่อนด้วยสีหน้าตะขิดตะขวง เพราะเมื่อพวกเขาสองคนเพิ่งทำเรื่องพรรค์นั้นด้วยกันเขาเลยทำตัวปกติไม่ได้จริงๆ “ดีจ้ะเพิร์ทมานั่งก่อนสิ ตั้นมันอยู่บนห้องแน่ะ รึจะขึ้นไปเก็บของก่อนก็ได้นะ” พี่พีชส่งสายตาแวววาวมาให้ทั้งยังมองเป้ากางเกงเพิร์ทที่เริ่มพองตัวอย่างไม่วางตา “เดี๋ยวค่อยขึ้นไปก็ได้ครับ นั่งคุยกับพี่พีชก่อนดีกว่า” นิวตั้นวางกระเป๋าลงข้างโซฟาตัวยาวที่หันหน้าเข้าหาบันไดขึ้นลงชั้นสองของบ้าน “จะคุยอะไรกับพี่ล่ะ” พี่พีชหยุดนิวตั้นที่กำลังจะเดินไปนั่งยังโซฟาอีกตัวแล้วลากแขนให้เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ชุดนักศึกษารัดติ้วกับกระดุมที่ต้องทำงานหนักเกินขนาดและแทบจะขาดออกจากรังเพราะก้อนเนื้อด้านในมันชูชั้นจนเบียดกันแน่นอยู่ในเสื้อขาวตัวบาง กระโปรงทรงเอที่นักศึกษาสาวใส่มันร่นมาจนเห็นมุมสามเหลี่ยมสีดำที่ดูไม่ออกว่าเป็นลูกไม้หรือผ้ามัน “คะ คือ ผมคิดถึงพี่พีชครับ” นิวตั้นคิดอะไรไม่ออกสิ่งที่เขาตอบคือสิ่งที่เขารู้สึกจริงๆ “แคว่ก” เสียงรูดซิปกางเกง ตามมาด้วยมือเรียวลูบไปมานอกกางเกงในผ้ายืดของนิวตั้น “คิดถึงมากมั้ย” ริมฝีปากแดง ลอยหน้าลอยตาถาม “มะ มากครับ อูยยยย” นิวตั้นแอ่นเอวให้ท่อนลำในกางเกงในแอ่นเข้าหามือเรียว ถ้าได้ปากบางนั่นมาอ้าอมคงจะดีกว่านี้ “ไอ้ตั้นมาแล้วเหรอ” เสียงเพิร์ทดังลงมาตามมาด้วยเสียงคนเดินดังตึกตัก “ตุ้บ” เจ้าของมือเรียวกระโดดหลับหลังโซฟาตัวยาว นิวตั้นรีบนั่งลงที่โซฟาแล้วคว้าหมอนอิงมาปิดเป้ากางเกงทันที “เออ เพิ่งมาเนี่ยแหละ” เมื่อเข้าที่เข้าทางก็ตะโกนตอบเพื่อนทันที “ขึ้นมาก่อนมั้ย พี่พีชไปไหนแล้วล่ะ” เพิร์ทรัวคำถามใส่เพื่อนเพราะเมื่อครูพี่พีชยังนั่งดูทีวีอยู่ตรงที่เพื่อนรักนั่งอยู่เลย “ไม่รู้ดิ กูยังไม่เจอ เดี๋ยวขึ้นตอนนอนทีเดียวเลย” นิวตั้นข่มความตื่นเต้นแล้วตอบออกไป “เออ เดี๋ยวกูอาบน้ำแล้วเอารายงานลงมาทำข้างล่างก็ได้ รอพักนึงละกัน” เพิร์ทตอบอย่างไม่ติดใจพี่พีชคงไปเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง “คริๆ / หุหุ” สองหนุ่มสาววันไล่เลี่ยหัวเราะคิกคักให้กันเมื่อน้องชายเจ้าของบ้านกลับขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากทั้งสอง พีชก็จูงมือเด็กหนุ่มไปส่วนซักล้างของบ้านที่เลยห้องครัวออกไปด้านหลังบ้าน ส่วนนี้มีเพียงเครื่องซักผ้าและเครื่องอบผ้าขนาดใหญ่กับชั้นวางน้ำยาซักผ้าต่าง “แกร่ก” เสียงใส่กลอนประตูดังขึ้น “จ๊วบๆ แผล็บๆ” สาวเจ้าพุ่งเข้าดูดปากเด็กหนุ่มรุ่นน้องทันทีที่สร้างโลกส่วนตัวให้ทั้งสองคนได้ ห้องนี้อยู่ใกล้ห้องน้ำในห้องนอนของนิวตั้นพอดี สังเกตจากเสียงน้ำที่ชัดเจนกว่าในห้องโถง “บ๊วบๆ อื้มๆ” หลังจากจูบดูดื่มผ่านสักพักนิวตั้นก็ดันตัวพี่พีชให้ลงไปจัดการกับเจ้าหนูของเขาที่กำลังคัดแข็ง “โอ้ววว พี่พีชดูดเก่งจังเลยครับ” ความเสียวซ่านทำเอานิวตั้นหลุดปากชมพร้อมเสียงคราง “ครับเคิ๊บอะไร พี่เพ่ออะไร คนเย็ดกันเค้าไม่เรียกพี่เรียกน้องกันหรอกนะ” พีชสะบัดเสียงใส่ คำว่าพี่ของเด็กหนุ่มมันทำเอาเธอแทบหมดอารมณ์ มันคล้ายตอกย้ำความอายุมากกว่าของพีชกลายๆ แต่แม้ปากจะบ่นแต่มือก็ยังสาวท่อนลำเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มขาดตอน “พีชดูดอีกสิ ตั้นเสียว” นิวตั้นเริ่มรู้งานเรียกเพียงชื่อของหญิงสาวพร้อมกดหัวให้พีชทำเม้าท์จ๊อบให้เค้าต่อไป “อ่า อ่า อ๊าก ออกแล้วออกแล้ว” นิวตั้นกดหัวคนด้านล่างจนตาเหลือเพราะความรู้สึกสุดยอดนี่มันสะใจจริงๆ “อ่อก อ่อก แปะๆ” เสียงสำลักตามมาด้วยมือบางฟาดหน้าขาเปะปะแต่ก็ยังดูดกลืนน้ำหวานจนหมดทุกหยด “ฮึ๊บ/ว้าย” ร่างบางถูกยกขึ้นวางบนเครื่องอบผ้าด้านหลัง โดยไม่รู้ตัวว่ากางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วถูกรูดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ “แผล็บๆ แจ๊ะๆ” / “อูยยยย เสียว ลึกอีกๆ” เสียงดูดเลียและชักนิ้วเข้าออกปนเสียงฉ่ำแฉะของน้ำรักยิ่งฟังยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้คึกคัก “กอดคอผม” นิวตั้นพูดเสร็จก็คว้าเอวบางเข้าหาตัวจนบั้นท้ายงอนลอยลิ่ว “พรวด / อร๊าย” เสียงท่อนเนื้อผลุบเข้าสู้ช่องแคบตามมาด้วยเสียงอุทานของเจ้าของช่องแคบที่เพิ่งคว้าคอเด็กหนุ่มไว้เป็นหลักยึด หนุ่มน้อยคว้าเอวบางไว้แล้วบังคับจังหวะให้ถอยออกถอยเข้ารับกับการกระเด้าเอวแน่นเพื่อให้ทุกจังหวะมันลึกและเสียวซ่าน “อร๊าย จุก / ตั่บตั่บตั่บ แป๊บเดียวครับจะเสร็จแล้ว” นิวตั้นก้มดูดปากหญิงสาวหลังต่อรอง “ไอ้ตั้น พี่พีช ไปไหนกันหมดเนี่ย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more