รวมเรื่องสั้นเสียว 30,000 คำ (PWP)

ตอนที่ 1 แอบแซ่บคุณหนูข้างห้อง

"คืนนี้หรอ ฉันไม่ว่างอ่ะ เอาไว้ก่อนละกัน"

ฉันบอกเพื่อนสนิทสองคนที่ชวนฉันไปเป็นตัวเรียกผู้ชายในผับด้วยสีหน้าเนือยๆ

"แหม นัดผู้ไว้อีกละสิ"

ยัยมิ้นเอ่ยพูดขึ้นมาแล้วจ้องมายังดวงตาของฉัน

"อืม ก็นะ"

ฉันโกหกคำโตเพื่อบอกปัด ยัยพวกนี้แค่อยากชวนฉันไปเรียกผู้ชายแถมยังชอบให้คุณหนูบ้านรวยอย่างฉันจ่ายตังให้ตลอด เหอะ ถึงฉันจะสวยและรวยมาก แต่ก็ไม่ได้โง่เหมือนนางเอกในละครนะคะ

อ้อ ลืมแนะนำตัวค่ะ

ฉันชื่อไพริน เรียกสั้นๆ ว่ารินก็ได้ เป็นคุณหนูอย่างที่เกริ่นมาค่ะ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 กับยัยพวกนี้แหละ และนี่ก็หมดคาบพอดี พวกนางก็มาชวนหลังให้ไปเที่ยวคืนนี้

ด้วยความที่บ้านรวยแต่ฉันรักอิสระ เลยขอพ่อให้ซื้อคอนโดใกล้ๆ มหาลัยซึ่งแพงลิ่วเพื่อออกมาอยู่คนเดียวแล้วก็สมหวังค่ะ พ่อไม่เคยขัดใจลูกสาวคนสุดท้องแบบฉันเลยสักครั้ง คอนโดแสนแพงใจกลางเมืองที่ฉันปรารถนาตกเป็นของฉันไม่ยาก

ฉันถูกตั้งฉายางี่เง่าว่า ผู้หญิงจอมยั่วผู้ชาย บ้าชิบความสวยที่มันเกินความจำเป็นของฉันดึงดูดผู้ชายเข้าหา แต่ฉันไม่ได้อ่อยสักหน่อย พวกนนั้นวิ่งเข้าหาฉันเอง แล้วพวกยัยขี้อิจฉาก็มาตั้งฉายาให้ฉันเอง

แต่ก็ไม่แน่ ถ้าฉันเจอคนที่ถูกใจ ฉันอาจจะกลายเป็น คุณหนูจอมอ่อยเข้าจริงๆก็ได้ หึ

ร่ายยาวมาขนาดนี้ จริงๆคืนนี้ไม่ได้มีนัดอะไรอย่างที่บอก ฉันอยากกลับห้องมาดูซีรี่ย์ต่างหาก

เรียวขาเล็กก้าวลงจากรถสปอร์ตสีดำคันหนึ่ง และก็ต้องหยุดชะงักมอง รถยี่ห้อเดียวกันที่แสนแพงหากทว่ามันเป็นสีขาว และคนที่ก้าวลงมาจากรถ พระเจ้า ฉันจะอุทานเป็นภาษาอะไรดี คือเบ้าหน้าฟ้าประทาน แถมหุ่นโคตรดี ตัวสูงกว่าฉันมาก แถมยังใส่สูทอีก

แล้วยังไงมาหาใครที่คอนโดนี้งั้นหรอ คงเป็นแฟนสินะ แต่ความหล่อของเขามันติดตาฉันจนกระทั่งฉันเดินเข้าลิฟต์มาแล้วเขาก็เดินตามมา

"ชั้นไหนคะ" ฉันเอ่ยปากถามเขาก่อน

"30 ครับ" เขาตอบมาอย่างสุภาพ

พระเจ้า หัวใจของฉันสั่นไหวรุนแรงมาก พวกคุณเชื่อมั้ย มันเหมือนรักแรกพบยังไงอย่างนั้น ด้วยบุคลิกนิ่งๆและดูเป็นผู้ใหญ่กว่า อายุเขาไม่เกิน 30 ปีแน่ๆ แถมยังนิ่งขนาดที่ว่าไม่สนใจผู้หญิงสวยในชุดนักศึกษาฟิตเปรี๊ยะแบบฉันเลย ปกติฉันเจอแต่สายตาลวนลามจนน่าขยะแขยง แต่เขาไม่มีเลย ดูดีและน่าค้นหามาก

แต่เอ๊ะ เมื่อกี้เขาบอกชั้น 30 งั้นหรอ ชั้นเดียวกับฉันเลยนี่ หมอนี่มาหาแฟนแน่ๆ เพราะฉันไม่คุ้นหน้าเขาเลยสักนิด สายตาคมกริบดุจเหยี่ยวจ้องมองมายังฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะเดินออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นจุดหมาย

ฉันเดินตามออกไปช้าๆ เพื่อแอบเผือกว่าเขาอยู่ชั้นไหน ความจริงฉันไม่ใช่คนขี้เผือกนะคะทุกคนอย่าเข้าใจผิด แต่คนๆ นี้ให้ความรู้สึกอยากทำความรู้จักขึ้นมาดื้อๆ และใช่ ฉันกำลังแอบมองเขา

เมื่อเขาเลี้ยวไปทางเดียวกับห้องฉัน หัวใจฉันเต้นตึกตัก เขาไปหยุดอยู่ที่ห้องหมายเลข 3014 ค่ะ และใช่ ห้องฉันมัน 3016 ห้องข้างๆ ห้องเขานั่นเอง

แต่เอ๊ะ เอ๊ะอีกแล้วค่ะทุกท่าน เพราะห้องนี้มันยังไม่มีคนซื้อนี่ถ้าจำไม่ผิดเขายังมาถามขายฉันอยู่เลยแต่ฉันปฏิเสธไป หรือว่าหมอนี่ซื้อห้องนี้งั้นหรอ

หัวใจดวงน้อยของฉันเต้นตึกตัก เขาไม่ได้มาหาแฟน อย่างน้อยฉันก็เริ่มมีความหวังได้แล้วมั้ย

ฉันยิ้มกริ่มในใจแล้วเดินผ่านหลังเขาเพื่อเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง

จะว่าฉันว่าแรดก็ได้นะคะ แต่ฉันอยากได้เขาจริงๆ ค่ะทุกคน ก่อนอื่นต้องไปหาเรื่องเคาะประตูห้องเขาให้ได้ก่อน

และแผนการร้ายก็ผุดในหัวของฉัน

ต้องไปลองเชิงดูก่อนว่าเขาเป็นคนยังไงและมีแฟนแล้วหรือยัง ถึงเวลาได้ใช้ฉายาของตัวเองขึ้นมาจริงๆ ซะทีสินะ ไพริน