Napabangon ako sa kama nang mapansin na papalitaw na ang araw.
Bagong umaga pero hindi pa ako natutulog.
Hindi ako makatulog dahil sa nangyari.
It's just... It's too sudden...
Bakit ganito? Why the hell this is happening?
Hindi pa rin pumapasok sa akin ng todo kung ano'ng nangyari.
Hindi ko matanggap.
Hindi ko matanggap na wala na si Father Jacob.
How I wish this was just a mere dream.
Napahilamos ako sa mukha ko at napabuntong hininga.
Ang bigat ng pakiramdam ko ngayon at paminsan-minsan ay may tumutulong luha sa mga mata ko tuwing naalala ko si Father.
Kung ganito na ang pakiramdam ko na bago ko pa lang nakilala si Father, pa'no pa kaya si Father Josiah na ilang taon nang kilala at nakasama si Father?
I know he's in too much pain right now. At kagaya ko ay panigura
