Isang linggo na ako dito sa hospital ngunit ni nanino ni Harris hindi ko nakita.
Tinanong ko kay manang kung saan si Harris.
Ang sagot nya sa akin busy lang raw ito sa kanyang negosyo.
Sino ba naman ako sa kanya.
"Good morning" Bella," bati ni manang sa akin. Na may ngiti sa labi.
"Good morning " po, manang," sagot ko sa matanda.
"Bella, ngayon araw tayo lalabas ng hospital," masayang sabi nito sa akin.
"Salamat naman po, manang. Nainip na rin po kasi ako dito," tungon ko sa matanda.
"Sige ayusin, ko lang gamit mo, tsaka tayo umalis dito," untag nito. Hindi lang naman marami ang gamit ko.
Si manang lang naman kusang magdala dito. Kung ako lang okay na kahit dalawang damit lang.
Ngunit mapilit ito dahil yun raw sabi ni Harris.
Wala ako nagawa kundi sumang-ayon sa utos nito. Baka
