เพราะรักชักพา

ตอนที่ 2.วิถีการเอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากกา

“อืม...” เธอยกปลายนิ้วกรีดรอยน้ำตา ฝืนยิ้มและเร่งทำความสะอาดห้อง คืนนี้คงได้นอนเต็มอิ่มจริงจัง หลายคืนก่อนหน้านี่คริษฐานอนหลับไม่สนิทเลย มีหลายเรื่องติดค้างอยู่ในใจ จนยากที่จะดำเนินชีวิตอยู่

คริษฐาได้งานใหม่ที่ร้านกาแฟชื่อดัง เธอทำงานพาร์ทไทม์ช่วงเย็นที่จำนวนลูกค้ามากกว่าเวลาช่วงเช้า ดังนั้นหลังจากเลิกเรียนก็ต้องรีบมาทำงานเลย เธอใช้ชีวิตแบบนี้เกือบสองเดือนเต็ม เกือบลืมไปด้วยซ้ำว่าเองอายุเต็มยี่สิบปีแล้ว ดังนั้นเมื่อเจอหน้าแดนไทยที่ร้านกาแฟที่ตัวเองทำงานอยู่ คริษฐาจึงตกใจไม่น้อย

“ริดไม่แวะไปหาลุงที่ร้านตามสัญญาเลยนะ ลุงเลยต้องแบกหน้ามาเอง”

“ลุงแดนสบายดีไหมคะ?” คริษฐาถามตามมารยาท

“ไม่เลย งานที่ร้านยุ่งจนหัวปั่นเพราะขาดริดนั่นแหละ ลาออกจากที่นี่ แล้วกลับไปทำงานที่ร้านลุงเหมือนเดิมเถอะนะ ลุงเพิ่มค่าแรงให้ก็ได้” แดนไทยพยายามโน้มน้าว

“คงไม่ได้หรอกค่ะ ริดเซ็นสัญญากับทางร้านนี้แล้ว ออกกลางครันมันเสียประวัติค่ะ” คริษฐาเตรียมแผนนี้ไว้ในใจนานแล้ว เธอคิดถึงเหตุการณ์แบบนี้แหละ สักวันมันต้องเกิดขึ้น และเป็นอย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด

“แต่ลุงไม่มีใครช่วยเลยนะ” แดนไทยบ่นกระปอดกระแปด

“ลุงมีธุระอะไรกับริดอีกหรือเปล่าคะ ช่วงค่ำๆ แบบนี้ลูกค้าเยอะค่ะ ริดคงไม่สะดวกคุยกับลุง”

คริษฐารีบหาทางบ่ายเบี่ยง

“ก็ไม่เชิงหรอกนะ...”

“สิบนาทีค่ะ หากมากกว่านี้ริดคงถูกผู้จัดการดุ” คริษฐาวางตัวห่างเหิน และระมัดระวังการพูดคุยกับแดนไทย หนุ่มใหญ่เม้มปาก เขาไม่อยากใช้วิธีนี้เลย แต่คงต้องงัดมาใช้ ไม่อย่างนั้นลูกเลี้ยงสาวคงหลุดมือไปตลอดกาล

“เอกสารของรีน่ะ ริดคงต้องแวะไปเซ็น ไม่อย่างนั้นประกันคงโอนเงินให้ริดไม่ได้”

“ลุงแดนส่งให้ริดที่วิทยาลัย’ ได้ไหมคะ ริดไม่มีเวลาว่างเลยค่ะ”

“แย่หน่อยนะริด ตั้งแต่ริดไม่อยู่ ลุงก็ยุ่งจนหัวปั่น คงทำอย่างที่ริด บอกไม่ได้หรอก ริดแวะไปที่บ้านแค่แปบเดียวก็ได้ หรือเพราะริดรังเกียจลุง เลยไม่อยากกลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกแล้ว”

คริษฐาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ คงไม่มีทางเลี่ยง เธอคงต้องเผชิญหน้ากับแดนไทยสักครั้ง ยังไงเสีย ที่บ้านหลังนั้นก็ยังมีคนงานคนอื่นอาศัยอยู่ ไม่ใช่ถ้ำเสือเสียหน่อย

“ได้ค่ะ ถ้าริดมีเวลาว่างริดจะแวะไปนะคะ”

“เร็วๆ หน่อยก็ดีนะริด บริษัทประกันเขาเร่งมา”

“ค่ะ ริดขอตัวไปทำงานนะคะ” คริษฐาบอกลา คงต้องคิดดีๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่แคล้วตกเป็นเหยื่อแดนไทย เรื่องแค่นี้ทำไมเธอจะมองไม่ออก แดนไทยคงคิดทำอะไรเลวๆ กับเธอ หากเขาจริงใจ เอกสารแค่นั้นทำไมเขาไม่นำติดตัวมาด้วย

เขาหลอกล่อให้เธอไปที่บ้านหลังนั้น คงมีเจตนาแอบแฝงนั่นแหละ

ตอนที่ 3.

แผนร้ายของคนเลว

ทั้งที่ทบทวนมาอย่างรอบคอบที่สุดแล้วนะ คริษฐาก็ยังเพลี่ยงพล้ำจนได้ เธอโผล่มาที่บ้านกะทันหันเพื่อไม่ให้แดนไทยได้มีเวลาตั้งตัว ที่ไหนได้คนคนนั้นเตรียมการมาอย่างดี คนงานทุกคนในบ้านคอยเป็นหูเป็นตาให้เขา แม้รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่เจ้านายทำนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย

กว่าจะรู้ตัวคริษฐาก็แทบประคองสติไม่อยู่ เธอดื่มน้ำไปแค่แก้วเดียวเองนะ เพราะคิดว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว เลยหละหลวมการระวังตัว ที่ไหนได้...เธอเดินผ่านประตูนรกเข้ามาชัดๆ

“เล่นตัวดีนักนะ วันนี้แหละไอ้แดนคนนี้จะกลายเป็นผัวของเธอเอง”

คริษฐาเหงื่อตก พยายามรั้งสติตัวเองไว้ให้นานที่สุด เธอมองหาทางรอดให้ตัวเอง มือกำเอกสารสำคัญของแม่แน่นขึ้น อุ้งมือร้อนผ่าวชื้นเหงื่อ อย่างน้อยก็ยังอุ่นใจว่าแม่ไม่ได้ไปไหนไกล

“ลุงคิดจะทำบ้าอะไรคะ!!” เสียงแหบแห้งดังเหมือนเสียงกระซิบ

“เล่นผัวเมียไงหนูริด สนุกจะตายไป” แดนไทยเผยความกักขฬะออกมาจนได้

เขาเล็งลูกเลี้ยงและพยายามหาโอกาส แต่ถูกมารดาของคริษฐาคอยกันท่าไว้ โอกาสที่ดีๆ เลยหลุดมือไปหลายครั้ง เขาเผลอลงมือกับจารีย์จนร่างกายเธอรับไม่ไหว ยอมจากโลกนี้ไปอย่างสงบ แผนทุกอย่างที่วางไว้ลงล็อกพอดี แต่คริษฐาก็ยังดิ้นหนีเงื้อมมือออกไปจนได้

“ไปตายซะไอ้เวร!!” คริษฐากระซิบด่า พยายามกระถดตัวหนี

“ลุงแอบชอบหนูริดมานานแล้วนะ ยอมลุงเถอะ หนูริดจะได้ไม่ลำบาก” แดนไทยขยับเข้าใกล้ แววตาของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยหมกมุ่น ผู้หญิงตรงหน้าสดสะอาดแค่ไหนทำไมเขาจะไม่รู้ เขาเลี้ยงดูมาอย่างดี ไม่เคยมีเหลือบ ริน ไรไต่ตอม แล้วแบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง

คริษฐาแค่นยิ้ม คนโสมมไม่มีทางเปลี่ยนความคิด ทางที่ดีเธอควรหาทางช่วยตัวเอง แทนการวิงวอนขอความเมตตาจากคนตรงหน้า เธอมองหาตัวช่วยซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก อะไรก็ได้ที่เหมาะมือและสามารถใช้เป็นอาวุธได้ คริษฐาเล็งแจกันใบใหญ่ ซึ่งต้องรวบรวมแรงสักพักหนึ่ง เธอเลยชวนแดนไทยคุยคอยหาจังหวะเหมาะๆ

“แม่จะคิดยังไงคะ หากรู้ว่าลุงคิดจะทำระยำแบบนี้กับริด”

แดนไทยเงยหน้าหัวเราะ “จะบอกให้เอาบุญนะนังหนู อีแก่นั่นรู้ดีว่าฉันคิดอะไรอยู่ มันเลยต้องเจ็บตัวแบบนั้นไง” คริษฐากัดริมฝีปากล่าง แววตาวาววับมองหน้าแดนไทยนิ่งๆ นี่เหรอสาเหตุที่แม่มักจะมีบาดแผลใหม่ๆ เกือบทุกวัน คริษฐาอยากตามไปถามแม่นัก แม่ทนทำไม?

ถ้าแม่เอ่ยปากสักครั้ง มีเหรอที่เธอจะไม่เชื่อ

ความลำบากคริษฐาไม่เคยกลัว เธออยากให้แม่สบายหรอกถึงได้พยายามกล้ำกลืนฝืนทน

หารู้ไม่ เพราะเธอนั่นแหละแม่เลยพลอยต้องเจ็บตัว

“ไอ้เลว...” เธอกัดฟันพูด หากมีอาวุธในมือตอนนี้ นาทีนี้คริษฐาไม่กลัวกฏหมายบ้านเมืองแล้วล่ะ เธออยากฆ่าชายตรงหน้า ให้สาสมกับความแค้นในใจ

“คนเลวคนนี้ กำลังจะเป็นผัวเธอไงหนูน้อย” แดนไทยแสยะยิ้ม ขยับเข้าใกล้ลูกเลี้ยงอีกนิด

“ริดยอมตาย” เธอกัดฟันพูด หากสุดวิสัยจริงๆ คริษฐายอมตายดีกว่าตกเป็นเบี้ยล่างผู้ชายโสมมคนนี้

“จะรีบตายไปไหนล่ะ อยู่สนุกด้วยกันก่อนเถอะ หนูริดยังไม่เคยรู้จักจุดสุดยอดในชีวิตเลย ตายไป จะเสียดายเปล่าๆ” คริษฐากำมือแน่น จ้องแจกันตาเขม็ง หากชายตรงหน้าขยับเข้ามาอีกนิดเดียว เธอคงลงมือได้อย่างไม่ต้องยั้งคิด

และแล้วเมื่อแดนไทยโถมเข้าใส่ คริษฐาที่รวบรวมแรงขึ้นมาได้ก็ยกเท้าขึ้นยันเขาแรงๆ เธอเถลตัวไปคว้าแจกันมาถือไว้ได้ทัน ก่อนที่แดนไทยจะทรงตัวยืน

“ชอบแรงๆ แบบนี้ก็ไม่บอก ลุงก็ชอบแบบนี้นะ” แดนไทยเดินเข้าใส่ เขาคว้ามือของคริษฐาไว้ บีบแรงๆ จนแจกันใบใหญ่หลุดมือ

เพล้ง! แจกันเซรามิกหล่นกระทบพื้นคอนกรีตแตกกระจายไม่มีชิ้นดี แดนไทยแสยะยิ้ม ดันหัวไหล่คริษฐาแรงๆ หมายตาที่นอนด้านหลัง แต่...พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ไปไม่ถึงสวรรค์ เมื่อคริษฐาตัดสินใจกระแทกหัวเข่าตรงกลางเป้าเขาพอดี เธอกระแทกหัวเข่าย้ำๆ เท่าที่แรงมีเหลือ ย้ำจุดเดิมจนแดนไทยเข่าทรุด เสียงครางของเขาดังลั่น แดนไทยไม่ได้ถึงจุดสุดยอด แต่เขากำลังเจ็บปวดแทบขาดใจตาย

“โอ้ยยยยยย...” คริษฐาพิงหัวไหล่กับกำแพง มองชายตรงหน้าที่ขดตัวนอนอยู่บนพื้น แหกปากร้องครวญครางด้วยแววตาสมเพช

เธอมองหาอาวุธที่อยู่รอบตัวซ้ำอีกครั้ง ผู้ชายอย่างแดนไทยแค่นี้น้อยไป เธอโผเผไปที่มุมห้อง ฉวยไม้เบสบอลขึ้นมาถือไว้ และเดินย้อนกลับมาที่เดิม แววตาเธอพร่ามัว สติก็เหลือน้อยเต็มทน เธอควรทำให้แดนไทยเข็ดหลาบ เขาจะได้ไม่กล้ามาวุ่นวายกับเธออีก

ปึก! ตุบ!! คริษฐาหวดไม้เบสบอลไปที่กลางแผ่นหลังแดนไทยแรงๆ

“โอ้ยยยยย มึงจะฆ่ากูให้ตายเลยเหรอไงวะอีริด!!” แดนไทยตวาดเสียงแหบ เจ็บที่กลางเป้าจนมือไม้หมดแรง เขาไม่สามารถหลบหลีกแรงฟาดที่กระหน่ำลงมาติดๆ ได้ แดนไทยแหกปากร้องเสียงแหลม เขาพยายามช่วยตัวเองสุดความสามารถ