S7VEN: The Devil Who Loves Me (TAGLISH/ R-18)

Chapter 3. Devil's Wife

SANTY'S POV

"You see, my dear innocent wife. The next time you lie to me, I'll punish you and make sure that you choke with this one...here. Intiende?”

My whole body trembles as Seven pressed my hand to his crotch. No! His cruelty and crass attitude left me appalled. Parang napapasong hinatak ko ang kamay at buong lakas s'yang tinulak.

"Don't touch me!" Sumiksik ako sa gilid ng pinto,nagsisimula na 'kong pangapusan ng hininga. Did he really just let me feel his erection?

Gosh.

I'm a virgin, pure sabi nga ni Bee. But I'm not ignorant. I saw countless photos of that thing on the pages of our science books and I know for a fact that Seven is a freak of nature. I hold something humungous and hard as a rock thing. Is it even real? Now, I'm beginning to suspect if my mind's just tricking me.

Totoong may ganoon?

"Mierda!"

Napakislot ako sa sigaw na iyon ng asawa.

"You know how impossible it is you're asking right? I'm your husband for Christ's sake. Ano 'to mag tititigan lang tayo buong buhay nating magkasama? I'm a man and I have needs," Seven exploded. The way he looked at me made me shiver down my spine. There's something in his eyes that tells me he's more dangerous, catastrophic to be precise.

"I'm too old to jack off, Santy. I'm f*****g 29 years old, damn it."

"N-no please..." wala sa sariling sagot ko at mabilis na itinakip ang mga kamay sa magkabilang tainga.

"Fine. I'll do whatever the hell I want and do yours."

"W-what do you mean?"

"I'll f**k around like a rabbit, woman."

Para akong binuhusan sa sinabi n'ya. Nakatulalang nakatitig lang ako sa mukha ni Seven na sa kabila nang pangangalit ng mga panga'y hindi iyon nakabawas sa kagwapuhan nito.

Bee actually described my husband as dark and beautiful. Hindi ko dati naiintindihan ang sinasabi ng pinsan pero ngayon alam ko na.

"Don't worry. You already have my surname, di ko na 'yon mababawi pa sa'yo 'cause my father hates divorce," Seven speaks roughly and strut toward me. He stopped at arm's length and I froze. My reaction made my husband riled even more. "But my c**k is a different story, Santy. I'm free to shove this...to any willing and warm pussy."

And just like that, he left me with burning cheeks and an erratic heart. Mabilis kong ipinikit ang mga mata ko dahil nag sisimula nang manginig ang mga tuhod ko.

What's wrong with him? Seven is known to be ruthless pero 'di ko sukat akalain na ganito ang magiging trato n'ya sa 'kin sa unang gabi na magkasama kami sa isang bubong.

Hindi man lang ba siya magpapaliwanag tungkol sa isyu na lumabas kanina? Pero sabi nila Diez at Onse, huwag ko daw intindihin 'yon dahil matagal na raw magkaibigan ang asawa ko at ang sikat na aktres.

Mabuti pa ang dalawang kapatid nito, nag-offer ng explanation sa 'kin habang si Seven wala man lang akong narinig kahit katiting.

Why am I expecting something from someone who's a total stranger, right? We're married but it stops there. 'Di nga ba't galit ito sa 'kin?

Nanghihinang napasalampak ako ng upo sa sahig sabay yakap sa mga tuhod ko.

What now, Santy?

Tahimik na tanong ko sa sarili ko habang pinapalis ang luhang di ko na napigilang pumatak. May pag asa bang maging maayos kami ni Seven? Paano ko ipaliliwanag sa kanya ang takot ko kapag kami lang dalawa ang magkasama?

He's right. I am his wife and I have an obligation to him. But how can I be the dutiful wife to him in this kind of situation that we're in? Marriage without love is a path not for the faint-hearted especially kung kagaya ni Seven ang asawa.

Inis na nasabunutan ko ang buhok. Kung may natutunan man ako kay Bee, iyon ay maging matapang kahit patago. Mahiyain ako but it doesn't mean na basta na lang ako mag mumukmok. I have a class tomorrow at masyado ng marami ang nangyari ngayong araw kaya magapapahinga na ko.

Nang makapag bihis ay agad akong nag tungo sa malaking cr sa loob ng kwarto para lang mapatili sa nabungaran.

"AYYY!" Sabay takip ko sa mga mata.

Seven's in the shower, naked and holding his well-endowed ahh...friend?

Dios mio! Ano bang 'yung nakita ko? Hindi ko malaman ang gagawin. I was fixed to the floor.

"Wanna join, Santy?" His words brought me down to earth.

"H-huh? No. S-sorry." Nakayukong umatras ako't tumalikod.

Jesus, ano bang kamalasan ang mayroon ako ngayong araw? Hindi ko malaman kung paanong pag lalakad ang gagawin, maka punta lang sa kama habang ang magaling kong asawa'y malakas na humahalakhak sa loob ng banyo.

He's weird. And so am I.

Dahil aminin ko man o hindi may kakaiba akong naramadaman nang saglit kong makita ang katawan ni Seven.

I shook my head vehemently. Mabilis akong nahiga sa kama.

The sight of him naked as the day he was born with his huge friend, or okay..manhood on his right hand will forever be etched on my mind.

Hinapit ko ang comforter palapit sa katawan at nagpanggap na tulog nang marinig kong palabas na ng CR si Seven.

"I know you're awake. Don't expect an apology from me, Santy dahil mauunang matunaw ang yelo sa Antartika bago ko sabihin sa'yo iyon. I'm being kind to you now but don't expect me to be so generous, it's not in my book. Palalagpasin kita ngayong gabi. Just tonight."

I bite my lips. Ultimo paghinga ko'y pinipigilan ko. Paano na ako ngayon? Alam kong 'di nag bibiro si Seven.

"I sleep naked. FYI, dear wife."

Que horror!

"OH, GOD!" Nanghihinang hinawakan ko ang magkabilang pisngi ko nang makita sa full length body mirror nag hitsura ko. I look like a zombie. Nangingitim ang ilalim ng mga mata ko dahil 'di ako nakatulog agad kagabi.

Matapos ang pagtatalo namin ni Seven or rather pag hahasik niya ng galit kagabi, lumabas ito ng kwarto namin at naiwan akong puno ng kaba at takot.

The thought of him naked beside me, made me wide awake last night, tossing and turning on our bed, antsy.

Hindi ko namalayan kung anong oras na ito natulog, basta alam kong katabi ko ito kagabi dahil nagusot nang bahagya ang unan sa tabi ko and well, he left masculine scent into the soft pillow.

Napa kunot-noo ako. Kailan pa 'ko natutong mag- appreciate ng amoy ng isang lalake.

At ba't 'di ko naramdaman na tumabi ito sa 'kin?

I'm not a deep sleeper, mabilis akong magising kahit kaunting tunog o kaluskos lang. Kaya nakaka gulat na di man lang ako nagising nang pumasok na ito sa kwarto.

Muntik akong mapatili nang marinig ang tunog ng intercom na nasa tabi ko.

"Y-yes?"

"Señora Santy, pinapatawag na po kayo ni Señor. Mag breakfast raw ho kayo. 10 minutes daw ho nasa komedor na s'ya."

"Okay, Hilda. Thank you."

Nag mamadaling tinapos ko ang pagbibihis ng uniform. Dahil kapos sa oras, di ko na nagawang ikabit ang contact lens ko. Hindi pa kasi ako sanay masyadong gamitin 'yon. Mabilis kong dinampot ang eyeglasses at bumaba na.

Sa malaking komedor ko naabutan ang asawa na abala sa telepono. Salubong ang makapal nitong kilay habang sa likod nito'y nakatayo si Navarro.

"Señora, good morning."

"'Morning, Navarro," I smile at him shyly and pad my way in Seven's direction.

Nag aalinlangan pa ko kung saan uupo ng galit itong mag salita.

"Here. Your place is on my right. Remember that!" Turo nito sa silya.

"S-si. Good morning."

"Why are you still wearing that awful glasses?" anggil nito habang hawak pa din ang telepono. "I'm not taliking to you, estupido." Ibinaba nito ang telepono't tinawag si Chinnie.

"Señor?" Agad na lumapit ang dalaga. "Ano po 'yun?"

Kinakabahang napasulyap ako sa staff na naging kaibigan ko na.

"Anong utos ko sa'yo? Malinaw hindi ba? Bilhan mo ng contact lenses ang Señora mo. Then why is she still wearing that disgusting glasses?"

"A-ahm.. S-seven..."

Matalim ang mga matang tumingin ito sa 'kin. He arched his right brow while his jaw was clenching. He's in rage first thing in the morning.

I gulped and summon the courageous Santy within me. Sabi ni Bee mayroon daw ako no'n.

"H-huwag kang magalit kay Chinnie, i-it's my fault. Kukunin ko sa ita—"

"STAY! Don't dare move, woman," Seven hissed and turned his gaze to Chinnie. "Get her contact lens, pronto. And burn those glasses."

Mabilis na tumalikod si Chinnie habang ako'y 'di malaman ang gagawin. Paano ba naman ang talim nang tingin na ipinupukol sa 'kin ni Seven. What's my fault this time? Maliit na bagay lang naman ang contact lens para magalit s'ya, di ba?

"Navarro, leave us."

Agad na sumunod si Navarro at nang kami na lang dalawa sa dining room biglang hinila ni Seven ang kanang braso ko.

I groaned. His fingers will definitely leave marks on my arm. Good thing that the long sleeves of my uniform will cover those just in case.

"S-seven..," I mutter nervously as I meet his glare.

"Don't you dare question me or go against my decision, Santy. Especially when my people are around. Matuto kang lumugar. Magpasalamat ka na nakasal ka sa pamilyang ito. 'Wag ka ng maghangad pa ng kung ano. You should consider yourself lucky." Puno ng galit ang mga mata nito at pasalyang binitawan ang kamay ko. His voice was laced with danger and I won't lie, the little hairs on my nape stood up. "I'll ask your opinion if I see fit. Don't defy me, you wouldn't want the consequences."

I swallowed hard while my trembling fingers ran across the skin he just touched.

"Hilda, kape!" He ordered and in an instant, one of the house help brought us a freshly brewed coffee.

Nag baba ako ng tingin at tahimik na hinayaan si Hilda na lagyan ng kape ang tasa ko. Tahimik lang din na nag almusal ang asawa kong kanina lang ay parang leon na galit na galit sa 'kin.

What's wrong with what I said? No. Scratch that. It's because I said those words.

Nang sabihin ng daddy sa 'kin na mag papakasal ako sa anak ng isang kilalang angkan, natakot ako't nagalit. Who in their sane mind will do that to their own flesh and blood? Sell them like some commodities to the highest bidder or merchant. But then, in the end just like how it played on those cliché telenovelas, yes I'm a bit pessimistic forgive me, I agreed and willingly walked to my prison.

This marriage.

Pero aaminin ko, may maliit na parte ng puso ko ang umasa na sana kahit paano magiging maayos ang pag sasama namin ni Seven. Na 'di s'ya gaya ng daddy na walang pakialam sa 'kin. But most importantly, I hoped that somehow, someone will let me speak. The one thing I was deprived of.

Pero sinong niloko ko hindi ba? Gaya ng sinabi ko, my life sucks.

"Eat," Seven spatted and I quickly grab a bread. Hindi ko namalayan na nakatulala na pala ako't napansin niya iyon.

"Chinnie will go to that place you call work later and she'll settle everything with the owners. I don't want to know na babalik ka pa 'ron, Santy. Maliwanag?"

I bite my lips.

Tumingala ako sa kanya at ilang saglit na nag alinlangan kung ano ang isasagot ko sa tanong n'ya. Gusto ko kasi sanang sabihin sa kanya na payagan akong makapag paalam ng maayos sa mga naging kaibigan ko doon gaya ni Irene at Matet, pero nang makitang nanggalit ang panga nito, tahimik akong thmango.

"Mama's gonna be here later. Be sure you're home early. Navarro, car."

"Yes, Señor."

Mabilis na tumayo si Seven kaya napilitan akong tumigil sa pag kain at wala sa loob na tumayo. I remember seeing that on one of the telenovelas Nanay Tonya- my yaya, used to binge watched.

"What are you doing?"

"Ha?"

"Continue your breakfast. Don't try to pull me that dutiful wife act. Spoiler alert Santy, it won't please me. It's irritating."

Seven has long gone but I'm still standing, stupidly staring at the nicely arrange flowers on top of the dining table. My head is numb but I felt an unfathomable pain in my chest because of Seven's words.

Heto na ang simula ng kalbaryo ko bilang asawa n'ya. Hindi man niya direktang sabihin, alam ko nang unang beses na mag tama ang mga mata namin, he hates me. Seven loathes this marriage at gagawin niya ang lahat para iparanas sa 'kin ang galit n'ya. Kahit pa dahil n'ya nag impyerno sa akin, araw-araw, gagawin ni Seven.

I'm doomed. No, we are.

Tahimik ako sa buong duration ng biyahe. As usual, sakay kami ng SUV papuntang university. Navarro was on the shotgun while Ritchie's behind the wheel. After half an hour, we arrived at the school's gate. Agad kong binuksan ang pinto bago pa man ako pag buksan ng pinto ng mga kasama ko.

They've been doing that for almost two weeks now but I don't think na masasanay ako.

"Nice one, Señora. Naunahan n'yo na naman ako." Kakamot-kamot na ani Ritchie. Mas bata ito kay Navarro, mid 20's at palangiti.

"Hindi mo na kasi kailangang gawin 'yon. Kaya ko naman."

"'Di ho puwede. Orders," he smiles and pointed his index up.

I nod. He means it's from my brooding and ever furious husband, Seven.

"I'll go inside na. Thank you, boys."

I saw Navarro waved and motioned his watch. It's a code that he'll be back later to check on me. Palaging ganoon ang ginagawa ng mga ito. Ihahatid ako't pag sapit ng lunch babalik para i-check ako o 'di kaya ay mag dala ng lunch na galing daw kay Hilda.

Kahit masama ang ugali ni Seven may pakonswelo naman. His staff are all polite. Asikaso ako ng mga ito feeling ko tuloy napaka importante kong tao.

Ang asawa ko, oo. Pero ako? I doubt it.

"Santy! Bilisan mo.."

Nagulat ako nang makasalubong ko si Bee at hinila ako sa isang sulok.

"Hindi mo ba na-receive 'yung text ko?" Puno ng pag aalala ang mukha nito.

Umiling ako at nagtatakang tinitigan ang pinsan. "Why?"

"Patay! I told you to call in sick today and tell our head department that you'll miss the class. You know a headache or dysmenorrhea."

"Bee ano bang sinasabi mo?" may bahagyang inis akong naramdaman para sa kaharap na aligaga pa din.

Sa gulat ko, kinuha nito ang cellphone ko mula sa bulsa ng palda kong suot at ipinag duldulan iyon sa mukha ko.

"Call him. Call Mr. T."

"Stop it, Bee. And don't say that baka may makarinig sa'yo," saway ko sa kanya at binawi ang phone.

"Ask him to call Dr. Balba o kahit na sino sa board, bilisan mo.."

"Ano ba kasing nangyayari? Are you out of your mind, Bee? Bakit ako mag sisinungaling at bakit ko pakikiusapan si Seven na tawagan ang Dean ng department natin?"

"Dahil wanted ka!"

"W-what?!"

"I overheard Jessica's group bragging that later this afternoon ipapatawag ka sa office ng director, ni Dr. Balba para i-investigate ang good morals mo. You're on hot seat Santy."

"NO!"

"Kaya nga nag text ako kaagad sa'yo eh. I've tried to call you pero 'di mo sinasagot."

Napasalampak ako ng upo sa sahig dahil sa nararamdamang takot at pagkadismaya. What I'm going to do now? Kapag tumawag ako kay Seven pihadong singhal na naman ang aabutin ko. Narinig ko kaninang may meeting ito at mukhang mahalaga kung ang pagiging seryoso ng mukha nito ang pag babasehan.

Ayoko ng dagdagan pa ang patong-patong kung kasalanan at utang sa kanya. Nakakahiya na.

"Santy, you have to tell him. He can help you. Isang tawag n'ya lang mawawala lahat ng problema mo!"

"Be–"

"See girls? I told you. May tinatagong kalandian 'tong si Santy-Santita."

Halos panawan ako ng ulirat nang pindutin ni Jessica ang phone at nag play back ang sinabi ni Bee kani-kanina lang. She recorded part of our conversation without even knowing the whole context.

"Jessica, burahin mo yan! Bawal 'yan!" galit na sita ni Bee dito at pilit na hinahablot ang cellphone ng kaklase namin.

"Ha? Sabi mo? Come on Castro. Walang sinuman ang pwedemg mag bawal sa 'kin sa school na 'to," mayabang nitong sagot at ibinulsa ang telepono.

Naikuyom ko ang mga kamay ko at matapang na sinalubong ang tingin n'ya.

"What? Lalaban ka? Kawawang Santy. Bukas na bukas din expelled ka na dito sa school. And I'll make sure na 'di ka matatanggap sa alin mang school dito sa Filipinas!"

Malakas na nag tawanan ang mga ito.

"Jessica, magtapat ka nga! Ano bang ginawa sa'yo ni Santy at inis na inis ka?!"

"Ginawa? Madami. Una, nakaka irita s'yang tingnan. Masyadong manang. Pinadudumi n'ya lang ang image ng school—"

"Is this because of Nate?" putol ko sa kay Jessica habang inaalalayan ako ni Bee patayo.

Noong una naman ay 'di ganito ang pakikitungo sa akin ni Jessica pero napansin kong nag bago iyon ng mapalapit ako kay Nate dahil gaya ko'y isa din itong working student sa school. Good thing that he's still on the board's list of scholars.

"How dare you? I'm so over that poor jerk!" She spatted. "Kung ano man ang rason ko wla na kayong paki alam 'don. Just be ready, Santy. Magpaalam ka na sa mga iilan mong kaibigan dito, dahil bilang na ang araw mo."

"You think you're kinda Gucci just like everybody here, well sorry Santy you're in the wrong market. Pang bangketa ka."

"You're just being salty, Jess," inis na saad ni Bee.

"Me? Nah. Losers. Ciao, Santy."

Nakangising sumaludo ito at iniwan kaming namumuroblema ni Bee.

"This is bad, Santy."

"Yes. Bad."

Nagkatitigan kami ng pinsan at nang marinig ang bell, wala kaming nagawa kung 'di ang pumasok sa klase.

Buong araw wala ako sa sarili. May time pa nga na 'di ko namalayan na tinawag na pala ako ng prof namin sa isang subject for recitation. Lumilipad kasi ang utak ko sa sinabi ni Jessica kanina. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa kanila mamaya sakaling ipatawag ako.

Mahigpit ang board at disciplinary office ng KMIS dahil isa itong exclusive school for the kids of that belong to the upper echelon.

They want to uphold a certain standard for the university that it is committed to producing just and competitive citizen leaders. Totoo naman ito, magagaling ang faculty members at mga estudyante ng unibersidad pero minsan may mga pagkakataon na kagaya ng sa 'kin.

Napupilitika.

I was kicked out of the program the last sem for an unknown reason. The explanation I've got from the assistant dean, Dr. Melchor was vague.

Basta ipinatawag ako't sinabing di na ako kasama, ni walang ipinakitang konkretong rason sa 'kin para ipaliwanang ang pagkawala ng scholarship ko.

I was devastated and that's one of the main reasons why I agreed to marry Seven. I personally asked Don Sixto to pay for my tuition fee at kapalit noon ay ang pag sang ayon ko sa gusto nila ng papa. I know it's a bold one pero wala akong choice. Isang taon na lang at ga-graduate na ko mula sa kursong pinag hirapan ko, Bachelor of Arts in Communication. Ayokong masayang ang pinag hirapan ko.

I sighed and remember how Bee kept on bugging me to change my surname. Panay ang kumbinse nito na mag punta kami sa registrar's office at sabihing isa na kong Torrevillas. Matigas ang pag tanggi ko sa kanya. Ayokong mag cause ng malaking gulo sa loob ng campus.

Bakit?

Una, sinong maniniwala sa 'kin na ang manang na tulad ko'y magiging asawa ang isa sa mga hunk na anak ni Don Sixto. At kung malaman man ng lahat, pihadong uulanin ako ng napakaraming tanong na 'di ko naman alam kung paano sagutin.

Ayokong basta pangunahan ang pamilya nila Seven sa pag a-anunsiyo ng kasal namin sa lahat. Although it boggles me, I dare not to press for answers. Also, my mother in law told me that she wanted the announcement to be released exclusively in the magazine that the family own. Kilala kasi si Dona Laarni na grandiyosa.

Pangalawa at pinaka importante sa lahat, paano ko i-e-explain sa lahat na ang isang Seven Torrevillas papatol sa isang Santina Dominique Vidal?

He has a long list of models and goddess-like girlfriends and I'm definitely out of his league. The mere fact that he left me right after we exchange 'I dos', told me that he wanted to keep this marriage a secret. For how long? I don't know.

Isa pa, hindi ko din mahanap kung saan naitabi ni Seven ang copy ng marriage contract namin. Feeling ko nga baka sinunog n'ya yun ng araw ng kasal.

Hay, sana nakinig ako kay Bee.

"Miss Vidal?"

"Y-yes?" kinakabahang balik tanong ko sa babaeng lumapit sa 'kin sa library. I was covering for one of my colleagues, may exam daw kasi ito at nakisuyo sa 'kin.

"This is for you."

Kahit 'di ko pa nabubuksan ang sobreng iniabot nito ay alam ko na ang nakasulat doon. Tumango ako at nagpasalamat dito. I slowly opened it and there, my name was written tother with the words 'we're requesting your presence on the 4th floor of the main building...'

Tinupi ko iyon at hinanap ang supervisor ko. Nagpaalam akong may importanteng aayusin at dahil mabairt ito, mabilis itong pumayag. Nervously, I went outside at head towards the main building kung saan naroon ang discipline's office.

Breathe, Santy.

I keep repeating that mantra. Pilit kong kinakalma ang sarili ko. Nang malapit na ako sa elevator ng main building, I texted Bee. It was short, just 'Devas'. It's our code for the discipline's office.

Ako lang at ang mabait na operator ng elevator ang naroon sa loob ng lift. Bago makababa, ngumiti pa ito sa 'kin at nag sabi ng good luck. I wonder, alam kaya niyang gigisahin ako?

Ilang segundo ko munang tinitigan ng pinto bago iyon pinihit. I silently pray na makaya ko kung ano pang panggigisa ang gawin sa 'kin sa loob ng opisina.

Breathe Santy.

"G-good afternoon, Sir. Maam." Bati ko sa dalawang heads na nakaupo sa mahabang lamesa. Sa harap noon ay naroon ang isang upuan.

"Take a seat, Miss Vidal. We're waiting for Dr. Balba," ani Mrs. Alcayde. Kilala itong estrikta sa mga estudyante.

Kinakabahang naupo ako sa tapat ng mga 'to. At maya-maya nga'y dumating na ang tatlo sa mga heads ng school discipline's office kasama si Dr. Balba, the school vice president for academic affairs.

Isa iyon sa patakaran ng school na kung may evalutaion for suspension or possible expulsion ng isa sa mga estudyante nito, kailangan ay may isang mataas na opisyal na member ng board of trustees ang present during the meeting.

Or interrogation cause it really felt like one now.

Matapos kong bumati sa mga ito'y wala ng ligoy pang kinompirma ng mga ito ang sinabi ni Jessica kanina.

"You're here Miss Vidal because you are subject to expulsion."

"Ho?" I'm still left dumbfounded even though I knew what was coming for me.

"Yes," ani Dra. Quinto ang isa sa mga heads at naging prof ko noong 1st year ako sa Nat Sci 101. "Here, Santina..take a look."

Kinakabahang tumayo ako't kinuha ang manila folder na hawak ng mabait na prof. She's one of my faves actually.

"N-no, Sir. Maam, I can explain...please," I told them after I saw numerous photos of me while I was doing my part-time job at El Conchas. "I have to do this to support my studies, Dra. Quinto. I swear to you, wala po kong ginagawa masama sa lugar na 'yon. I can call the owners, they can vouch for me."

"Santina, hija.," puno ng pang unawa ang mga mata ng ginang nang tumingin sa 'kin.

Gusto kong umiyak at tawagan si Mrs. Lim o di kaya ang ilan sa mga waitress doon para tulungan akong ipa intindi sa mga kaharap ko na malinis naman ang trabaho ko doon.

"I need to do that to pay the miscellaneous fee last sem dahil kung hindi, 'di ako papayagang mag take ng exam."

"But it violated the standards of student conduct of this university, Ms. Vidal. How will we explain to our stakeholders..parents and the students, that one of our former scholars ay nasa isang ganyang klase ng lugar nagta-trabaho?" galit na tanong sa 'kin ng lalaking katabi ni Dra. Quinto.

"I'm just a waiting and bussing tables, Sir. Wala ho akong nakikitang masama sa ginawa ko," pag susumamo ko at pilit na iniignora nag cellphone kong panay ang vibrate sa loob bulsa ko.

"Care to explain the last picture then, Miss?"

Natigilan ako sa sinabi ni Mrs. Alcayde. I quickly scan the photos, and lo and behold, there's a photo of me with a man, a regular of the OTB. Naka akbay ito sa 'kin habang hawak ko ang menu.

"Maam lasing ho ito at kita naman sa picture na pilit kong inaalis ang kamay n'ya sa 'kin. Wala hong masamang ibig sabihin 'to." Giit ko.

"Ms. Vidal, the point here is, you're wearing your school uniform."

"Mrs. Alcayde's right, hija." Dr. Balba speaks for the first time. "We're not against you working tirelessly just to support your study. Ang totoo, nakakatuwa 'yon. What we can't tolerate here is that picture you are holding. It will create a blow to the school's image. Isa pa, may mga kumakalat na balita sa campus na maaaring may ginagawa kang 'di maganda para masustentuhan lang ang pag aaral mo. You were out of the program last sem, tama?"

Wala sa loob na napatango ako. Pilit kong ina-absorb ang sinabi ng director namin.

"Ipaliwanag mo ngayon kung ganon, saan galing ang pinambayad mo sa tuition mo for this sem? You paid..no correction, someone anonymously paid your tuition in full. Cold cash. We're not just talking about this semester, Miss Vidal. Hanggang next school year bayad ka na."

Napilitan akong mag iwas ng tingin sa mapanuring mata ng mga tao sa harap ko. Gosh, anong gagawin ko? Kapag ba sinabi kong ang papa ni Seven ang nag bayad maniniwala sila?

"Miss Vidal, we're waiting for your explanation."

"Ahm..," absentmindedly I started to fidget and play the end of the folder that I'm holding.

Gosh, wala na ba kong ibang choice? Sukol na ko. Bahala na.

I heaved a sigh, ready to tell them the answer they so long to hear when I heard a commotion outside and the door of the office swung open.

I hastily spin around only to be stunned when I saw my husband in his three-piece black Armani suit, standing at the threshold all dashing and enraged.

I shivered at the sight. I can't explain. Dahil sa takot sa ayos nito at sa 'di ko mapangalanang kaba nang magtama ang mga mata namin.

"SEÑOR TORREVILLAS!?" sabay-sabay na sambit ng mga nagulat na officers sa likuran ko.

Seven looked at them darkly and then his gaze shifted in my direction.

"I've been trying to reach you for god knows how many f*****g times. Ayokong pinag hihintay ako. Let's go," Seven's serious tone when he ordered me made me want to hide. It's equal parts lethal and gravely. Wala itong paki alam sa mga gulat na tao sa paligid namin.

"Señor, what brought you here? We didn't know you're coming today," naunang makabawi sa 'min si Dr. Balba. Halatang pilit nitong pinasisigla ang boses.

Seven fists clenched and he stared emotionlessly to my left where I know the good director was standing.

"What's the purpose of this meeting?"

Napalunok ako. Pinupwersa ko ang dila ko na magsalita o kahit ang mga paa ko na gumalaw. But my body remained unresponsive.

"Ahm..it's an evaluation for one of our students, Señor," si Dra. Quinto.

"Evaluation?" nagpalipat-lipat ang tingin ng asawa ko sa 'kin at sa mga tao sa likod ko.

"Enlighten me."

It's a command that no one would dare to defy.

As if on cue, my feet began to move towards the door where Seven was standing, dangerously calm.

"S-seven.." tawag ko sa asawa para maagaw ang atens'yon nito.

Pero bago pa ko makalapit sa kanya ng tuluyan, nagsalita na ang isa sa mga heads ng disciplinary office.

"For misconduct and possible expulsion of Miss Vidal, Senor."

My knees buckled and I sway. Siguro dahil sa tens'yon na kanina ko pa nararamdaman at sa narinig. But to my surprise, hindi floor ang kinabagsakan ko kundi ang matipunong bisig ng asawa ko.

"Seven?!"

"Stand up, Santy," he said through gritted teeth. I quickly grabbed his left arm and steady myself.

"Let's go," much to my astonishment, he took my right hand and ushered me to the door.

"Miss Vidal..." Dr. Balba's voice made Seven stopped.

Lumingon ito.

With a low voice akin to the rumbling of an earthquake, Seven said, "Next time you want to talk to Santy, call my secretary. Make an appointment. My wife will answer all your dumb questions whenever she's free.”