"ฉันอยู่ตรงนี้.!"
เสียงทุ้มต่ำของมาร์คัสดังขึ้นที่หน้าประตูห้องเรียน ทุกคนในห้องหันไปมองเป็นตาเดียว มาร์คัสยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าเรียบเฉย แววตาคมกริบกวาดมองไปที่ไตรภพอย่างเย็นชา และหยุดลงที่อันนา
ไตรภพถึงกับยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเผชิญหน้ากับรัศมีอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวมาร์คัส แต่ด้วยความรักและเป็นห่วงที่มีต่ออันนา ทำให้เขาไม่ยอมถอย
"คุณเป็นใคร! ปล่อยอันนาไปเดี๋ยวนี้!" ไตรภพพูดออกไปอย่างกล้าหาญ
มาร์คัสยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน "ฉันบอกไปแล้วว่าฉันเป็นใคร และเธอกำลังเป็นของฉัน" เขาหันไปมองอันนา "ไปกันได้แล้ว"
มาร์คัสเดินตรงเข้ามาหาอันนา คว้าข้อมือของเธอไว้แล้วดึงให้เดินตามเขาไป อันนาพยายามขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้
"อันนา...อย่าไปนะ!" ไตรภพพยายามจะเข้ามาขวาง แต่สมหญิงรีบดึงแขนเขาไว้
"พี่ไตรภพ! หยุดก่อน! พี่ทำอะไรไม่ได้หรอก! ดูสายตาผู้ชายคนนั้นสิ" สมหญิงเตือนอย่างหวาดกลัว
มาร์
