“ขวัญ” เหมันต์เรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ลดสายตาลงจับจ้องกลางกายสาว นิ้วโป้งสัมผัสไล้คลึงเนินเนื้อเบาๆ ก่อนจะกดแรงจนจมลงตามรอยปริแยก เพื่อสัมผัสกับเม็ดเนื้อนุ่มนิ่มที่ไวต่อการกระตุ้นเร้าทั้งที่ยังมีผ้าลูกไม้ขวางกั้นไว้
“คุณเหม” ร่างสาวสั่นสะท้าน นิ้วร้อนที่คลึงวนผ่านผ้าลูกไม้ให้ความรู้สึกสากระคายจนเกิดความเสียดเสียวแปลกใหม่ กายสาวจึงหลั่งน้ำหวานออกมาเอ่อซึมเปียกผ้าเนื้อบางจนชุ่มฉ่ำ เหมันต์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ผ้าลูกไม้เบาบางยามเปียกชื้นน้ำหวานจากกายสาวช่างน่ามองเหลือเกิน
“นิดเดียวนะครับคนสวย ผมอยากกินคุณใจจะขาดอยู่แล้ว” ไม่ใช่ประโยคขออนุญาต แต่เป็นประโยคบอกเล่า เหมันต์กดนิ้วแรงบดขยี้ซ้ำ โน้มใบหน้าเข้าใกล้ดูดเม้มไปตามต้นขาเนียน จมูกโด่งซุกไซ้สูดดมเอาความหอมอย่างหิวกระหาย เพียงขวัญครางเสียงหวาน แอ่นสะโพกเด้งเข้าหานิ้วโป้งอย่างร้อนแรง สัมผัสจากนิ้วร้อนที่ผ่านผ้าบางๆมาช่าง
