ตอนที่ 19 เด็กเสี่ย
สุดท้ายแล้วทิวาก็ต้องปล่อยให้เขาจับข้อมือและพาเขาไปที่ห้องด้วยความกลัว กลัวว่าเขาจะทำร้ายตัวเอง แต่ลึกๆ ก็ดีใจที่ได้เจอเขา
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่หน้าของผู้ชายคนนี้โผล่ขึ้นมาในใจทุกครั้งที่เสียสมาธิ ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่สนใจเขาแท้ๆ โดยเฉพาะเวลากินข้าว
มันมักจะมีคำพูดจำพวก ‘อร่อยไม่เท่าที่คุณไนต์ทำเลย’ ‘เนื้อที่ทำเหนียวจัง’ หรือ ‘เมื่อไรจะถึงตอนเย็นนะ’ และทุกครั้งที่ฝึกวิ่งเสร็จเธอก็จะตั้งตารอให้เขามารับด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับคิดในใจว่าวันนี้เขาจะทำอะไรให้กินบ้าง
ความเจ็บปวดที่ข้อมือช่วยปลุกเธอจากภวังค์ความคิด ขณะเดียวกันก็คิดว่าเขาใจร้ายจัง ทำไมบีบข้อมือแรงขนาดนี้
ลิกไนต์ปล่อยมือทิวา เห็นรอยแดงที่ข้อมือขาว ความรู้สึกผิดผุดขึ้นมาในใจและหายไปอย่างรวดเร็ว
ทิวาเข้าไปในครัว หยิบน้ำเย็นออกมารินให้เขา กระทั่งลิกไนต์เองก็ยังอึ้งว่าทำไมเธอถึงยังรักษาอารมณ์สงบแบบนี้ได้
“คุ
