“ข้อเสนอของฉัน… ง่าย ๆ แค่เธอแต่งงานกับฉันหนึ่งปี” ภูผาย้ำอีกครั้ง ราวกับต้องการตอกย้ำให้ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน “หนึ่งปีเท่านั้น หลังจากนั้นเราต่างคนต่างไป เงินห้าล้านบาทจะถูกโอนเข้าบัญชีโรงพยาบาลทันทีที่เธอเซ็นสัญญา”
ฉันกำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อ พ่อของฉัน… ชีวิตของพ่อกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ฉันไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ แม้ใจจะปฏิเสธคนตรงหน้าอย่างสิ้นเชิง แต่สมองสั่งการให้ตอบตกลง
“ฉัน… ตกลงค่ะ” เสียงของฉันแหบพร่า ราวกับถูกบีบคั้นออกมาจากส่วนลึกของลำคอ
รอยยิ้มเย็นเยียบปรากฏขึ้นบนใบหน้าของภูผา “ดีมาก”
เขาหยิบปากกาและเอกสารสัญญาลับออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท มันเป็นเอกสารที่ดูเรียบง่าย แต่ทุกตัวอักษรกลับแฝงไว้ด้วยความหมายที่ลึกซึ้งและมัดตัวฉันเอาไว้อย่างแน่นหนา
“อ่านให้ดีก่อนเซ็น” ภูผายื่นเอกสารให้ ฉันรับมาด้วยมือที่สั่นเทา
เงื่อนไขในสัญญาชัดเจน: การแต่งงานเป็นเพียงในนาม ห้ามยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของกันและกัน และที่สำคัญที่สุด… ห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์นี้กับบุคคลภายนอกโดยเด็ดขาด
ฉันกวาดสายตาอ่านเนื้อหา สติของฉันพร่าเลือนด้วยความกังวลเรื่องพ่อ แต่ก็พยายามทำความเข้าใจทุกข้อ ฉันเห็นช่องว่างที่ระบุจำนวนเงิน: ห้าล้านบาทถ้วน เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดและรักษาพยาบาลของคุณธนา… พ่อของฉัน
ความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน คือ ‘น้องไทม์’ ลูกชายวัยสี่ขวบของฉัน เด็กชายที่เกิดจากฉันและภูผา ซึ่งฉันปิดบังมาตลอด ฉันรู้ดีว่าหากภูผารู้เรื่องนี้ ทุกอย่างจะพังทลายลง ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับได้ และฉันจะเสียทั้งพ่อและลูกชายไป
“เซ็นตรงนี้” ภูผาชี้ไปยังช่องลงชื่อผู้ทำสัญญา ฉันกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะจรดปากกาลงไปในช่องว่างนั้น
วินาทีที่หมึกสีน้ำเงินจรดลงบนกระดาษขาวสะอาด หัวใจของฉันก็เหมือนถูกตรึงไว้กับโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น มันคือพันธะที่ผูกมัดฉันไว้กับผู้ชายที่ฉันทั้งรักทั้งชัง และกับอดีตที่ฉันพยายามหลีกหนีมาตลอด
“ดีมาก” ภูผายิ้มอีกครั้ง เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้มีความสุข แต่แฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ฉันไม่สามารถอ่านออก “วันนี้เย็น… คนของฉันจะไปรับเธอที่บ้าน”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ “คะ? ไปไหนคะ?”
“ก็ไปคฤหาสน์ของฉันไงลินิน” ภูผาตอบเสียงเรียบ “เราจะเริ่มต้นชีวิตแต่งงานตามสัญญา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”
ชีวิตแต่งงาน… คำที่ควรจะมีความหมายถึงความสุข ความรัก และการเริ่มต้นใหม่ แต่สำหรับฉันในตอนนี้ มันกลับเป็นดั่งคำสาป ที่ต้องแลกมาด้วยอิสรภาพและหัวใจของฉันทั้งหมด
ฉันกลับมาที่ห้องเช่าของตัวเองอย่างเลื่อนลอย จัดการข้าวของเพียงเล็กน้อยใส่กระเป๋าเดินทางเพียงใบเดียว ใบหน้าของน้องไทม์ลอยเข้ามาในความคิด เขาคือเหตุผลเดียวที่ทำให้ฉันต้องเข้มแข็ง
แต่การจะพาเขาไปอยู่ด้วยกันในคฤหาสน์ของภูผา เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ความลับของน้องไทม์ต้องถูกเก็บไว้เป็นความลับต่อไป เธอจะต้องหาวิธีดูแลลูกชายให้ดีที่สุด โดยไม่ให้ภูผาล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของเขา
เมื่อรถยนต์คันหรูสีดำสนิทจอดเทียบท่าหน้าห้องเช่าเก่า ๆ ฉันรู้ดีว่าชีวิตของฉันกำลังจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ฉันจะต้องก้าวเข้าไปในกรงทองที่ภูผาเนรมิตขึ้น เพื่อชดใช้หนี้ชีวิตที่ฉันไม่มีวันชดใช้หมด… และเพื่อรักษาความลับอันยิ่งใหญ่ของฉันเอาไว้ให้ดีที่สุด