ตอนที่ 2
1106 Words
เสียงมารดาของแมทเทียสยังดังก้องในหูของรัชนี
“ฉันไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเลยนะคะคุณเอเรียลล่า ฉันไม่เคยคิดว่าจะหาผลประโยชน์จากพวกคุณ”
“ถ้าอย่างนั้นเอาเงินนี่ไป!...แล้วเธอก็พาลิลลี่ไปให้พ้นชีวิตลูกชายของฉัน แมทเทียสบอกว่าจะรับผิดชอบเด็กในท้องของลิลลี่แต่บอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าฉันรับไม่ได้ กลับไปเมืองไทยคืนนี้ ฉันให้คนของฉันจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้พวกหล่อนแล้ว กลับไปอยู่ในที่ที่พวกหล่อนมาแล้วก็ไม่ต้องติดต่อกลับมาหาแมทเทียส เพราะลูกชายของฉันต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาคู่ควรเท่านั้น!”
รัชนีไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดีหากทว่าท้ายที่สุดแล้วลักษณ์นารากลับเป็นคนช่วยตัดสินใจเรื่องนี้แทนมารดา เธอเลือกที่จะให้รัชนีรับเงินจำนวนนั้นเพื่อช่วยชดใช้หนี้ให้กานต์ น้องชายของเธอ ยอมหันหลังให้ผู้ชายที่ตัวเองรักสุดหัวใจด้วยการ ไปพ้นจากทางชีวิตของแมทเทียสโดยปราศจากเงื่อนไขเพื่อยุติทุกอย่างแม้นั่นหมายถึงการเฉือนหัวใจตัวเอง
ลักษณ์นาราส่ายหน้าและฝืนยิ้มให้ “ไม่ใช่ความผิดของแม่หรอกนะคะ ไม่ใช่เลย...แม่ทำทุกอย่างเพื่อหนูมามากเท่าไหร่ แล้วทำไมหนูจะตอบแทนบุญคุณของแม่บ้างไม่ได้”
“แต่มันมากมายเหลือเกินจนแม่รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวที่ให้ลูกต้องเสียสละความสุขในชีวิตมาแบกรับภาระทุกอย่าง”
“ไม่ค่ะแม่...หนูไม่ได้สูญเสียทุกอย่างไปหรอกนะคะ ถึงหนูจะไม่ได้ใช้ชีวิตครอบครัวอย่างสมบูรณ์แบบกับผู้ชายที่หนูรัก แต่หนูก็ยังเหลือ...ปุ๊บปั๊บกับ...ปุนต์”
ร่างบางปาดรอยน้ำบนขอบตาและยิ้มให้มารดาที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายงดงามของบุตรสาว นัยน์ตาของหญิงวัยกลางคนสะท้อนเงาหญิงสาวที่เธอรักดังดวงใจ ดวงหน้ารูปไข่หมดจดใต้กรอบเรือนผมยาวดำขลับกอรปด้วยเครื่องหน้าอันเฉิดฉายด้วยดวงตากลมโตใต้คิ้วโก่งและจมูกโด่งเล็กรับกับริมฝีปากเป็นกระจับอิ่มเอิบสีชมพูดุจกลีบกุหลาบป่า ความงามอ่อนหวานของลักษณ์นาราถอดแบบมาจากรัชนีไม่ผิดเพี้ยนและมันยังถ่ายทอดไปถึงใครอีกคนซึ่งถูกกล่าวถึง สักครู่รัชนีก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“แม่ว่าจะพาปุ๊บปั๊บไปวัดด้วยกันน่ะ ให้ไปกราบพระด้วยกัน” พูดแล้วก็เหลียวไปชะเง้อมองที่ประตูห้อง “เดี๋ยวแม่ออกไปดูเจ้าตัวเล็กก่อน เล่นอยู่ข้างนอกคนเดียว ซนเหลือเกินแต่ก็น่ารักน่าชังขึ้นทุกวัน”
“ค่ะแม่...เดี๋ยวหนูตามออกไปนะคะ”
ลักษณ์นารายิ้มกับมารดาที่ลุกขึ้นและออกไปจากห้อง หญิงสาวหันไปมองตัวเองในกระจกก่อนลุกขึ้นและจัดแต่งชุดให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวออกไปทำงานซึ่งเธอเป็นแม่บ้านในรีสอร์ทหรูแห่งหนึ่งแล้วเดินออกไปหยุดที่ห้องรับแขก ร่างบางต้องชะงักไปชั่วขณะเมื่อเห็นว่ามีรถเอสยูวีคันใหญ่สีบรอนซ์เงินซึ่งเธอไม่คุ้นตาจอดอยู่หน้าประตูรั้วบ้าน เธอก้าวออกไปก็เห็นมารดายืนอยู่กับเด็กหญิงตัวน้อยวัยสี่ขวบเศษในชุดกระโปรงผ้าชีฟองแสนสวยสีชมพูและเด็กอีกคนซึ่งหากสังเกตดี ๆ มีเค้าโครงหน้าเหมือนกันมากแต่เป็นเด็กผู้ชายสวมเสื้อยืดลายมิคกี้เม้าส์ ทั้งสองยืนขนาบข้างรัชนีที่กุมมือเด็กทั้งสองไว้ แต่สิ่งที่ทำให้ลักษณ์นาราต้องผงะก็คือร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตรงหน้ารัชนีและเด็กคู่นั้น
ชายหนุ่มชาวต่างชาติร่างสูงสง่าเจ้าของใบหน้าคมคร้ามภายใต้เรือนผมสีน้ำตาลบรูเน็ตเข้มขลับในชุดสูทสีนิลหันมายังหญิงสาวที่กำลังยืนมองด้วยความตกตะลึง เธอจ้องใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรและรู้สึกเหมือนลืมหายใจไปชั่วขณะ ร่างบางนิ่งอึ้งราวกับโลกทั้งโลกหมุนคว้างและทุกอย่างถูกเหวี่ยงออกไปไม่รู้ทิศ
“ลักษณ์...แมทเทียสไงล่ะ ยังจำเขาได้ใช่ไหมลูก”
เสียงของรัชนีดึงสติของลักษณ์นาราที่กำลังหมุนเคว้งกลับคืน หญิงสาวราวตื่นจากฝันที่อยู่กับเธอมาเนิ่นนาน ฝัน...ที่เธอมองเห็นเพียงภาพในความทรงจำหากมิอาจเอื้อมมือไขว่คว้าได้ถึงและไม่อาจจับต้องมันได้เลยแม้พยายามสักเท่าใด
“แมท...”
เสียงแผ่วหวิวดังจากริมฝีปากอิ่มสวยสั่นระริก ลักษณ์นารารู้สึกเหมือนเดินทางไกล ในลำคอของเธอแห้งผากราวอยู่ในทะเลทราย เสมือนความฝันบรรจบกับความจริงและเธอก็ยังมึนงงกับภาพตรงหน้า ร่างบางหันไปมองหน้ามารดาและเลื่อนสายตาต่ำลงไปยังเด็กหญิงและชายตัวเล็กซึ่งหน้าตาบ่งบอกเชื้อชาติว่าไม่ใช่ไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์
“ลิลลี่”
เสียงทุ้มหนักที่ดังขึ้นตอกย้ำความรู้สึกของหญิงสาวว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับความจริงแล้วในบัดนี้ มันคือความจริงที่ผู้ชายซึ่งเธอตัดใจหันหลังจากเขามาเมื่อห้าปีก่อนยืนอยู่ตรงหน้า หาใช่ความฝันเลื่อนลอยไม่ ทำไมเธอจะจำเขาไม่ได้
แมทเทียส คอสแทนทิโน
ลักษณ์นารากอบเก็บสติฟุ้งซ่านกลับคืนมา ความยินดีล้นเหลือและความประหลาดใจปนเปกันจนแยกไม่ออก เธอไม่รู้ว่าจะยิ้มหรือทำหน้าอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้
“แมท...คุณมา...ได้ยังไงคะ”
“ผมเดินทางจากกรีซมากับเครื่องบินส่วนตัว ตั้งใจมาหาคุณที่นี่ และพวกเขา...คือลูกของเราใช่ไหม”
เขาตั้งคำถามพร้อมกันนั้นก็หรุบสายตามองต่ำไปยังเด็กหญิงและชายหน้าตาจิ้มลิ้ม ทั้งคู่มีทุกอย่างที่มองเผิน ๆ แตกต่าง ทว่าเมื่อพิจารณาให้ถ้วนถี่กลับเห็นว่ามีส่วนคล้ายกันอย่างมาก ทั้งดวงตากลมโตเป็นประกายสีน้ำตาลวาวใส จมูกเล็กรั้น ปากจิ้มลิ้มสีชมพูราวกลีบกุหลาบขับผิวขาวอมชมพูและเรือนผมสีน้ำตาลประกายทอง ทั้งสองเงยหน้าและมองเขาด้วยสายตาบอกความแปลกใจ รัชนีเห็นเช่นนั้นก็ก้มลงไปบอกหลานสาวและหลานชาย
- Writer
