เขมิกาหลังจากที่กินข้าวเช้าพร้อมกับมีคุณแม่สามีอย่างคุณแม่มาร์กี้กินเป็นเพื่อนแล้วเธอก็แยกตัวขึ้นมาบนห้องที่ตอนนี้ถูกจัดเอาไว้ให้เธอ เมื่อเดินเข้ามาก็ต้องตกตะลึงกับความหรูหราอลังการ ห้องโทนสีชมพูอ่อนพาสเทลดูสวยน่ารักและที่สำคัญเธอชอบสีนี้จึงทำให้เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็ถึงกับอมยิ้มในความใส่ใจเล็กๆน้อยๆนี้
" คงถามจากคุณแม่สินะ ขอบคุณนะคะ "
เธอเอ่ยขอบคุณกับลมฟ้าอากาศไปแบบนั้น หากลงไปหาทุกคนในมื้อเย็นเธอคงได้มีโอกาสขอบคุณแบบจริงจัง ร่างเล็กเดินสำรวจรอบห้องพร้อมกับเปิดตู้เสื้อผ้าก็พบว่าเสื้อผ้าของเธอมาอยู่ที่นี่หมดแล้ว คงจะเป็นคุณแม่โฉมวิลัยของเธอที่เป็นคนเก็บของย้ายมาให้แน่ๆ
" อื้ม...เหนียวตัวชะมัด "
ร่างเล็กบิดขี้เกียจสองสามทีพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวจากนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำไปแช่น้ำอุ่นให้หายคลายปวดเมื่อยหลังจากที่เมื่อคืนคนหื่นสูบเรี่ยวแรงของเธอจนแทบหมด ยังไม่พอนะ เธอยังจำความรู
