"พี่วายุ พี่จะกลับมาหาลิตาใช่ไหม พี่คงไม่ได้ทิ้งลิตากับลูกไปใช่ไหมคะ" ลิตาเริ่มคิดไปต่างๆนานาแล้วก็ร้องไห้ออกมา เธอนั่งเฝ้ามองดูที่ประตูตลอด แต่ไม่มีวี่แววว่าจะถูกเปิดออกมาแล้วเป็นวายุ จนเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอดีใจรีบไปเปิดประตูจนลืมนึกไปว่า ถ้าเป็นวายุเขาคงต้องเปิดเข้ามาแล้ว
"พี่วายุ" แต่เธอก็ต้องหน้าเศร้าลง เพราะคนที่ยืนอยู่หน้าห้องไม่ใช่วายุ แต่เป็นธามกับแพทตี้
"แพทตี้" ลิตาโผเข้ากอดเพื่อนแล้วร้องไห้ออกมาทันที
"โอ๋ๆๆ อย่าร้องสิแก ใจเย็นๆก่อน"
"แกจะให้ฉันใจเย็นๆได้ไงแพทตี้ ทั้งๆที่เขาควรมาถึงห้องก่อนพวกแกด้วยซ้ำ แต่นี่เขาหายไปเลย เขาต้องทิ้งฉันไปแล้วแน่ๆ"
"เดี๋ยวคืนนี้ฉันกับธามจะนอนเป็นเพื่อนแกก่อน รอพี่วายุกลับมาค่อยว่ากันใหม่ดีมั้ย"
"อื้อ" แล้วลิตากับแพทตี้ก็นอนในห้องนอน ส่วนธามนอนอยู่โซฟานอกห้อง
"ไอ้วายุนะไอ้วายุ ถ้ามึงทิ้งลิตาไปมึงได้เจอหมัดกูแน่" ธามบ่นพึมพำให้กับนเรศ
@นเร
