Chapter 42
Venice
-
Mabilis lang na lumipas ang araw. Sa sobrang kalutangan ko, dala ng labis na kasiyahang nararamdaman ay hindi ko na namalayan ang pagdaan ng araw. Sumapit ang sabado, ang araw na wala kaming pasok sa Global Corporation Inc.
Kung kaya ay may pagkakataon na nakatambay lang kami ni Leo sa bahay nila, most especially sa kwarto niya. Ewan ko ba kay Leo, masyado kasing mahilig at ayaw paawat— syempre isang Lemuel Ortiz ba ang tatanggihan ko?
Gusto ko pa ngang magsisi na bakit hindi ko siya pinapansin noon, hindi lang dahil sa kung gaano siya kasarap papakin, kung 'di paano rin siya maging boyfriend sa akin. Kung paano niya ako alagaan, protektahan at mahalin.
Iyon 'yung mga bagay na palagi kong ginagawa ko noon kay Warren na hindi niya masyadong naibigay. Iyong mga effo
