“รู้กำหนดคลอดเมื่อไหร่ฉันจะโทรบอกก็แล้วกันนะคะ ถ้าว่างก็เชิญคุณไปได้ตามสบาย”
“จูน!!!”
เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง ดังมากจนฉันสะดุ้งต้องรีบหุบปากโดยอัตโนมัติแล้วก็นั่งมองหน้าเขาที่ทำหน้าเหมือนโกรธฉันมาเป็นร้อยชาติ
“...คะ”
“พูดอะไรออกมาฮะรู้ตัวบ้างรึเปล่า!” ตอนนี้หน้าเขาแดงมากเลยล่ะค่ะ สงสัยจะโกรธจริง ๆ
“ก็พูดเรื่องอนาคตไง แล้วคุณจะให้ฉันพูดยังไง อ้อนวอนให้คุณมารับผิดชอบฉันเหรอ ไม่เอาหรอกถ้าคิดจะทำฉันคงทำไปนานแล้วไม่ปล่อยให้คุณรู้เองแน่นอนหรือไม่จริง”
“เฮ้อ!” เขามองหน้าฉันแล้วก็ถอนหายใจ ไม่ถอนหายใจธรรมดาแต่ถอนหายใจแล้วหันไปทางอื่นแบบไม่สบอารมณ์มาก ๆ ทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไงเอือมฉันเหรอ? อารมณ์ฉันช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยปกติอยู่ด้วย
“ถอนหายใจ?” บอกแล้วว่าอารมณ์ไม่ปกติ ฉันเห็นท่าทางเขาตอนนี้บอกตรง ๆ ว่าไม่โอเคมาก ๆ มาที่นี่เองมาแล้วมาถอนหายใจใส่เพื่ออะไร ฉันขอร้องให้เขามารับรู้เหรอ?
“ก็ดูจูนพู
