Tramvay durağına girer girmez Levent’in numarasını engellemek için telefonu elime aldım. Ekranı aydınlattığımda ondan gelen mesajı gördüm. Orada olanlardan sonra daha hangi yüzle bana mesaj gönderebiliyordu ki? Elbette okumayacaktım, onunla ilgili hiçbir şey görmek istemiyordum. Tam silmek için çöp kutusuna basıyordum ki içimden bir ses ne yazdığını okumam gerektiğini fısıldıyordu. Sonuçta özür dilemiş ve gitmeme izin vermişti. O anki hareketi bir anlık refleks olabilirdi. Hadi ama! Kimi kandırıyordum ki? Şiddetin her türlüsü şiddettir. Bahanesi olamaz. Refleks diyerek geçiştirilemez. Hangi boyutta olursa olsun şiddetin olduğu yerde asla durulmaz. Bu yüzden mesajın üzerindeki o çöp kovasının üzerine tıkladım ve Levent’in numarasını sonsuza dek engelledim. Ardından durağa yaklaşan tramvaya
