จองหัวใจซาตาน

ตอนที่ 1/1 อ่อยให้รัก

“รอลูกสาวผมก่อนดีกว่าเพราะผมยังไม่รู้ว่าเขาชอบแบบไหน เห็นเจ้าตัวบอกว่าอยากได้รถคันใหม่เป็นของขวัญก็เลยต้องตามใจ” เจ้าสัวเอ่ยถึงบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเขาอย่างแสนรัก

“งั้นเชิญเจ้าสัวที่ห้องรับรองก่อนดีกว่าค่ะ ถ้าคุณจัสมินมาถึงพิมพ์จะให้คนไปตาม” พิมพ์ประไพรบอกเสียงหวาน ทำให้ทุกคนเห็นด้วยจึงเดินไปที่ห้องรับรอง หน้าที่รับแขกจึงตกเป็นของว่าที่หัวหน้าทีมวิจัยคนใหม่อย่างพรตดนัยไปโดยปริยาย

คล้อยหลังไม่นาน สาวน้อยในชุดเดรสไหล่เฉลียงรัดรูปยาวเหนือเข่า โชว์เรียวขาเนียนละเอียดสีน้ำผึ้ง อีกทั้งใบหน้าเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ก็เดินเข้ามา คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองเธอแทบเหลียวหลัง แต่หญิงสาวไม่สนใจเดินหาบูธของพีเอเอ็นเพื่อมาพบบิดา ขณะที่เธอกำลังชะเง้อมองหาจึงไม่ทันเห็นร่างสูงใหญ่ของพรตดนัยที่ยืนอ่านเอกสารอยู่ข้างป้ายโฆษณา จึงเผลอเดินชนร่างสูงเบาๆ

“อุ้ย! ขอโทษค่ะ” จัสมินรีบหันไปขอโทษคนที่เธอเผลอชน ก่อนจะรีบก้มลงหยิบแฟ้มที่ตกลงพื้นส่งให้เจ้าของ พรตดนัยก้มมองแผ่นหลังบางตรงหน้า จนกระทั่งเธอลุกขึ้นยืน “นี่ค่ะแฟ้มคุณ…” จัสมินส่งแฟ้มให้ เมื่อพรตดนัยเห็นหน้าของหญิงสาวชัดๆ จึงนิ่งงันและไม่ยอมรับแฟ้ม จนเจ้าของร่างบางต้องเงยหน้าขึ้นมอง

“เอ่อ…คุณ” พรตดนัยพึมพำขณะมองใบหน้าสาวสวยที่เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ ภาพสาวสวยที่เขาเคยช่วยไว้เมื่อหลายปีก่อนเหมือนจะซ้อนทับขึ้นมาในสมองทันที จะผิดตรงที่ผมหยักศกสีน้ำตาลถูกรวบไปมัดกลางศีรษะและทิ้งปลายลงมาคลอเคลียที่ลำคอ เปิดให้เห็นโครงหน้างดงามรูปหัวใจตรึงสายตาชายหนุ่มจนไม่สามารถกะพริบตาได้

จัสมินสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเหลือบดำอันน่าพิศวง ความยินดีพลันเด่นชัดขึ้นมาทันที แต่เพียงชั่วพริบตาก็พลันมลายหายไป พรตดนัยเห็นริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มนิดๆ เล่นเอาดวงตาของเขาพร่าเบลอไปเลยทีเดียว

“เซลล์แมนขายรถไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยหรือไง ถึงจ้องฉันตาเป็นมันขนาดนั้น” จัสมินเอ่ยปนหัวเราะอย่างขี้เล่น พรตดนัยรีบดึงภวังค์กลับมาก่อนจะแสยะยิ้ม เพราะไม่แน่ใจว่าเธอจะจำเขาได้รึเปล่า?

“สนใจรถเหรอครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามหน้าขรึม แต่จัสมินยังคงเล่นหูเล่นตามองเขาอย่างล้อเลียน ใบหน้าคมสันขึ้นเหลี่ยมทำให้เขาดูหล่ออยู่แล้ว คางมีไรเคราเขียวครึ้มบวกกับดวงตาคู่คมยิ่งทำให้เขาดูหล่อเข้มเต็มไปด้วยเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิม ขนาดว่าเขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวของอาร์มานีปล่อยชาย กับกางเกงสแล็คสีดำ เพียงเท่านี้ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์แล้ว

“ว่าไงคุณ สนใจรุ่นไหน ผมจะได้แนะนำถูก”

“สนใจคนมากกว่าค่ะ” จัสมินเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ก่อนจะเดินไปดูรถที่จอดโชว์อยู่ พรตดนัยมองตามร่างบอบบางที่เดินนวยนาดผ่านไปช้าๆ พลางลากปลายนิ้วไปตามกระโปรงรถ ดวงตาคมมองปลายนิ้วที่เคลือบด้วยน้ำยาทาเล็บสีแดงสด ก่อนจะลากสายตาขึ้นไปมองไหล่เนียนสีน้ำผึ้ง

“รุ่นนี้ออกใหม่สินะคะ ดูท่าคงแรงน่าดู” หญิงสาวเหลือบตามองร่างสูงที่เดินมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้ววางมือหนาบนตัวรถ ทำให้เธอเห็นแหวนที่ติดอยู่บนนิ้วนางด้านซ้ายของเขา หัวใจดวงน้อยพลันอุ่นวาบขึ้นมาทันที

เขายังคงเก็บมันและใส่ติดมือตลอดเลยเหรอ?

“แหวนสวยนะคะ” เธอทำตาเล็กตาน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ ชายหนุ่มยกแหวนขึ้นมาดูนิดนึงแต่ไม่ยอมพูดอะไร “คุณแต่งงานแล้วเหรอคะ” เธอก๋ากั่นถามเขาอย่างไม่เกรงใจ

“มีคนฝากไว้ ผมเห็นสวยดีก็เลยใส่ไว้ นี่ก็ตั้งใจจะถอดคืนเหมือนกันแต่ไม่เจอเจ้าของซะที” เขาพูดขึ้นมาลอยๆ อย่างไม่ต้องการคำตอบ แต่คนฟังถึงกับหน้าตึง

“ถอดไม่ได้นะ!” หญิงสาวแว้ดใส่เหมือนเด็กถูกขัดใจ พรตดนัยจึงมั่นใจว่าเธอจำเขาได้ แต่ก่อนที่คนทั้งสองจะทำความรู้จักกันมากกว่าเดิม ทยุต เจ้าสัวจรัลและพิมพ์ประไพรก็เดินเข้ามาพอดี

“คุณป๋าขา” จัสมินเห็นบิดาก็รีบปรี่เข้ามาเกี่ยวแขนในทันที ทยุตเห็นท่าทีของน้องเมียมองอย่างสนใจก็นึกแปลกใจ เพราะเขาไม่เคยเห็นมันมองสาวแล้วนัยน์ตาไหวระริกแบบนี้นี่นา

“รู้จักคุณทยุตกับคุณพิมพ์ประไพรเสีย ทั้งสองคนเป็นเจ้าของพีเอเอ็นกรุ๊ป” เจ้าสัวแนะนำ จัสมินยกมือไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม

“คุณจัสมินชอบรุ่นไหนพิเศษไหมคะ ฉันจะหาคนแนะนำให้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณพิมพ์ ฉันให้เซลล์คนนี้แนะนำไปบ้างแล้วล่ะค่ะ” จัสมินมองไปที่เซลล์แมนร่างสูง ทำเอาทุกคนมองตาม

“ฮ่าฮ่าฮ่า เซลล์แมน” คนแรกที่กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่คือทยุต พิมพ์ประไพรแตะปลายนิ้วชี้ที่ริมฝีปากตัวเองเพื่อให้สามีหยุดหัวเราะ ก่อนจะแนะนำให้คนทั้งสองรู้จักกัน

“นี่คือด๊อกเตอร์พรตดนัยค่ะคุณจัสมิน พีชเป็นผู้บริหารฝ่ายงานวิจัยของพีเอเอ็นค่ะ”

เมื่อรู้ฐานะที่แท้จริงของชายหนุ่ม จัสมินก็แอบดีใจอยู่ลึกๆ “สวัสดีค่ะด๊อกเตอร์” จัสมินพนมมือไหว้แบบไทยพร้อมกับยิ้มหวานให้

“หนุ่มไฟแรงแบบนี้ พีเอเอ็นต้องครองแชมป์ยอดขายทุกๆ ปีแน่ๆ” เจ้าสัวจรัลมองพรตดนัยอย่างชื่นชม จากสายตานักธุรกิจที่ผ่านประสบการณ์มาเยอะ ทำให้เขาดูออกว่าพรตดนัยไม่ธรรมดา

“ขอบคุณครับ ผมคงต้องเรียนรู้อีกมากเลยครับ หากมีโอกาสหวังว่าจะได้รับคำแนะนำจากท่านบ้างนะครับ” พรตดนัยพูดอย่างนอบน้อมถ่อมตน ยิ่งทำให้เจ้าสัวจรัลชื่นชมชายหนุ่มมากขึ้นกว่าเดิม

“ยินดี ยินดี ไว้โอกาสหน้าเราค่อยคุยกันใหม่ พอดีบ่ายฉันมีประชุม” เจ้าสัวมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะมองบุตรสาวสุดที่รัก “มิ้นถ้าดูรถเสร็จโทรให้ตาชมมารับนะลูก ป๋าไปประชุมก่อนนะ” เจ้าสัวจรัลลูบศีรษะบุตรสาวด้วยความเอ็นดู

“เอ่อ...เอางี้นะครับ ถ้าเจ้าสัวไม่ว่าอะไรผมจะให้พีชไปส่งคุณจัสมินให้เอง ถือว่าเป็นการบริการลูกค้าพิเศษ”

พรตดนัยมองพี่เขยแล้วครางฮึ่มในลำคอ เพราะเขาอยากกลับไปเล่นกับหลานๆ มากกว่า แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะทำตัวเป็นพ่อสื่อเสียเหลือเกิน

“ดีเลยผมจะได้ไม่ต้องห่วง ขอบคุณมากนะคุณพีช” เจ้าสัวยิ้มให้พรตดนัย “ป๋าไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่บ้านเย็นๆ” จัสมินเขย่งปลายเท้าไปจุ๊บแก้มบิดา เจ้าสัวโยกศีรษะบุตรสาวแล้วเดินจากไปพร้อมกับบอดี้การ์ด