จองหัวใจซาตาน

ตอนที่ 4 เปิดบริสุทธิ์

“กรี๊ดดด ไม่นะไม่!” ไม่ว่าจัสมินจะร้องห้ามหรือดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์ เมื่อร่างกำยำนั่งคร่อมเอวบางไว้ เขาบังคับถอดเดรสตัวสวยออกจากร่างเธออย่างเผด็จการ ก่อนที่จะเหวี่ยงมันทิ้งอย่างไม่สนใจ

“ฮือ…ฮือ ฉันไม่เรียนแล้ว ฉันไม่ให้คุณสอนแล้ว ปล่อยฉันนะ!” จัสมินยกมือปิดบังเรือนกายที่เหลือเพียงบราเซียร์ตัวสวยกับแพนตี้ตัวน้อย พรตดนัยมองเนื้อเนียนละเอียดไร้ตำหนิสีน้ำผึ้งอย่างละลานตา เพราะเขาไม่เคยเห็นใครผิวสวยเท่านี้มาก่อน

“สายไปแล้ว เพราะเมื่อสองชั่วโมงก่อน ผมเพิ่งได้รับคำสั่งให้เป็นครูสอนขับรถคุณ” พรตดนัยโน้มตัวลงไปทาบทับร่างบางอย่างถือดี ก่อนจะตระกองกอดเธอเต็มวงแขน ความนุ่มหยุ่นของอกอวบอิ่มที่บดเบียดแผ่นอกกว้าง เล่นเอาชายหนุ่มร้อนฉ่าไปทั้งตัว

“ฉันขอยกเลิกได้ไหมคะ อย่าทำแบบนี้เลย” ดวงตากลมโตเปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำตา เธออ้อนวอนเขาราวกับนกน้อยปีกหักที่ไร้ทางสู้ แต่ดูเหมือนว่าด๊อกเตอร์หนุ่มจะฟิวส์ขาดจนหยุดตัวเองไว้ไม่อยู่เสียแล้ว

“หึหึ...เด็กบ้า ทำยังกับเล่นขายของ ทั้งเรื่องแหวนและเรื่องสอนขับรถ ถ้าผมไม่ได้ลงโทษคุณซะบ้าง ผมคงจะเป็นไอ้งั่งหรือเป็นเกย์ในสายตาคุณ” คำพูดที่เธอเคยต่อว่าพรั่งพรูออกมาจากปากเขา จัสมินส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา

“ฉันขอโทษ…”

“คุณตีตราจองผมด้วยแหวน ผมจะสนองคุณด้วยโซ่ตรวนที่ดิ้นไม่มีวันหลุดจัสมิน!” พรตดนัยโน้มตัวลงไปใกล้พลางกระซิบกระซาบด้วยคำพูดที่แสนร้ายกาจ ยิ่งตอกย้ำการกระทำของเธอมากขึ้นเท่านั้น สายตาคมหลุบมองริมฝีปากแดงสั่นระริกเพราะกลั้นสะอื้น จัสมินเบือนหน้าหลบ มือหนารีบบีบบังคับปลายคางให้หันกลับมา ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากจิ้มลิ้มด้วยริมฝีปากร้อนอย่างถือดี ลิ้นสากร้อนสอดส่ายเกี่ยวรัดลิ้นเรียวของหญิงสาวอย่างว่องไว ก่อนจะเลี้ยววนไปมาจนเธอต้องครางในลำคอ

“อือ…อื้อ” เมื่อความวาบหวามซ่านสยิวเข้าครอบงำ แรงดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากพายุอารมณ์ของเขาเริ่มอ่อนลง ความหอมหวานที่ได้สัมผัสทำให้อารมณ์เดือดดาลค่อยๆ อ่อนลง หากแรงบดคลึงยังคงหนักหน่วงเร่าร้อนจนกลีบปากหวานบวมเป่ง ฝ่ามือร้อนดุจก้อนถ่านลูบไล้ไปตามกระดูกสันหลังก่อนจะหยุดที่แก้มก้มที่เต่งตึง เขาขยี้ขย้ำเล่นราวกับเป็นเจ้าของเสียเอง

“อย่า! ได้โปรดเถอะค่ะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้ ถ้าคุณไม่เต็มใจทั้งเรื่องแหวนและเรื่องสอนขับรถ ฉันจะไม่ตอแยคุณอีก ฉันจะให้คนอื่นทำก็ได้” จัสมินวิงวอนเมื่อเขาปล่อยริมฝีปากเธอเป็นอิสระ พรตดนัยยิ้มเครียดมองดวงหน้างามไม่วางตา แค่ได้ยินว่าจะมีคนมาทำหน้าที่แทนเขา แรงโทสะที่อ่อนลงก็เริ่มลุกพรึ่บขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับเธอเอาน้ำมันเบนซินมาราดลงบนตัวเขา

“แรกๆ อ่อย ต่อมาก็อ่อนระทวย แล้วจะมาร้องขอให้ผมหยุดทำไม...ในเมื่อคุณเองก็ต้องการแบบนี้” สายตาคมร้อนแรงโลมเลียผิวกายสีน้ำผึ้งอย่างหื่นกระหายและชัดเจน

“ไม่นะคะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้ ฮือ...ฮือ” เสียงร้องไห้และหยาดน้ำตาที่รินไหลรินลงมาอาบแก้มเนียน ไม่ได้ทำให้แรงโทสะของเขาลดน้อยลงเลยสักนิด

“ร้องยังกับไม่เคย อ่อยเก่งอย่างคุณคงไม่เหลือล่ะมั้ง ให้ผมอีกสักคนคงไม่เป็นไร บางทีคุณอาจจะได้สถิติเพิ่มก็ได้นะ” คำพูดที่แสนร้ายกาจหลุดออกมาจากปากเขา เล่นเอาหญิงสาวเจ็บไปทั้งใจ เธอคงร่านอย่างที่เขาว่าจริงๆ ที่วิ่งเข้ามาในชีวิตเขาตั้งแต่แรก หลังจากวันนี้จะมีเพียงสัมผัสเขาที่ติดอยู่บนตัวเธอ หากแต่หัวใจของเธอนั้นได้แหลกสลายไปพร้อมกับคำพูดที่เหยียบย่ำซ้ำเติมของเขาไปหมดแล้ว มันได้แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี...

“คนที่ไม่เคยรอใคร หรือไม่เคยรักใครอย่างคุณ คงแยกไม่ได้หรอกว่าอ่อยกับอ้อนให้รักมันต่างกันยังไง?” จัสมินพูดปนสะอื้น

ใครบอกว่าเขาไม่เคยรอ เขารอวันที่จะได้พบเธอตั้งแต่วันที่เธอทิ้งแหวนแทนใจไว้แล้ว จนกระทั่งวันแรกที่ได้พบเธอในงาน

“คุณคงเป็นอย่างแรกมากกว่าอย่างหลังจริงไหม?” ดวงตาคมยิ้มยั่วอย่างถือดี

จัสมินไม่ได้โต้ตอบ เพียงแค่ใช้สายตามองผู้ชายที่เธอหลงรักอย่างเจ็บซ้ำ หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนีเขา แต่ก็ถูกบังคับให้หันกลับมาจนได้ พรตดนัยเหยียดยิ้มเพราะเข้าใจว่าเธอสร้างภาพ

“มาสนุกกันให้สุดเหวี่ยงกันดีกว่า บางทีเคมีเราอาจจะเข้ากันชนิดที่ว่ามันหยดติ๋งๆ จนต้องนัดเจอกันบ่อยๆ ก็ได้นะ ผมสนุกคุณก็… วินๆ ทั้งสองฝ่ายไม่มีข้อผูกมัดใดๆ” พรตดนัยยิ้มยั่วเย้าพลางกระตุกมุมปากนิดๆ ฝ่ามือหนาไล้วนไปที่ต้นคอระหงอย่างย่ามใจ ก่อนจะสอดแทรกมือเข้าไปในเรือนผมนุ่มสลวยดุจแพรไหมและตรึงไว้ ลมหายใจที่เป่ารดบนดวงหน้างามร้อนผ่าว จัสมินสบตาคมพราวระยับด้วยความหวาดวิตก

“ไม่ต้องกลัวนะคุณหนูจอมอ่อย ผมมั่นใจว่าจะทำให้คุณสนุกสุดเหวี่ยงแน่นอน” พรตดนัยให้คำมั่นสัญญาพลางใช้สายตาโลมเลียผิวกายสีน้ำผึ้งอย่างจาบจ้วง ก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนลงบนกลีบปากนุ่ม บดเบียดและแทะเล็มอย่างรุนแรงอีกครั้งเพื่อปลุกความกระสันซ่านในตัวเธอให้ลุกพรึ่บ ฝ่ามือร้อนเคลื่อนจากแผ่นหลังละมุนวนไปหาสีข้าง ลูบไล้ไปบนเรือนร่างสีน้ำผึ้งและเข้ากอบกุมทรวงอกอวบอย่างเต็มมือ