“ไม่มีจ้ะ แขกมาพบท่านรองเท่านั้นเอง”
“ท่านรองมาพอดีค่ะคุณพิมพ์”
ทุกคนหันไปมองประตูทางเข้า พรตดนัยเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม พอชายหนุ่มเห็นพี่สาวกับสาวสวยหน้าตาคุ้นๆ ก็ถึงกับชะงัก
“พีช…” เสียงแหลมของสาวสวยดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวรีบปรี่ไปหาพรตดนัย หญิงสาวเขย่งเท้าจุ๊บแก้มสากแรงๆ เล่นเอาชายหนุ่มมึนงง พลางมองคนข้างกายอย่างแปลกใจ
“เอมี่ กลับมาเมืองไทยมาเมื่อไหร่?”
“อืม…มาเกือบอาทิตย์แล้วค่ะ เอมี่รอให้พีชไปหาไม่ไหวก็เลยมาหาที่นี่เอง แต่พนักงานต้อนรับของพีชนะสิ...พูดให้เอมี่อารมณ์เสีย” หญิงสาวมีนามว่าเอมี่มองพิมพ์ประไพรเหยียดๆ พรตดนัยยิ้มให้พี่สาวขณะพาเอมี่เดินมาหา ทยุตเองก็เดินออกจากลิฟต์ผู้บริหารมาด้วยเช่นกัน
“ไงจ้ะท่านรอง หน้าตาดูไม่ค่อยสบายเลยนะ” พิมพ์ประไพรอดแซวน้องชายไม่ได้ ทยุตเดินมาโอบเอวภรรยาแล้วมองสาวสวยที่พนักงานโทรไปรายงานว่ากำลังต่อว่าภรรยาสุดที่รักของเขานิ่งๆ
“นิดหน่อยครั
