จองหัวใจซาตาน

ตอนที่ 4/1 เปิดบริสุทธิ์

“อืม…อูย” หญิงสาวเผลอครางแผ่วเมื่อเขาออกแรงฟอนเฟ้นหนักเบาสลับไปมาตามแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ลดปากจากริมฝีปากนุ่มไปดูดดึงยอดถันเต่งตึงอย่างรุนแรงไม่แพ้ฝ่ามือ ร่างบอบบางถึงกับสะดุ้งเฮือกซี๊ดครางเสียงดังอย่างลืมตัว แผ่นหลังแอ่นตามแรงดูดดึงอย่างเสียวสยิว พรตดนัยเหลือบมองดวงหน้าที่ส่ายสะบัดไปมาอย่างทรมาน เมื่อเขาดื่มด่ำยอดอกตูมข้างหนึ่งแล้วก็รีบย้ายสลับไปอีกข้างราวกับกลัวว่ามันจะน้อยใจ ฝ่ามืออีกข้างเข้ามาแทนที่ พลางบีบเคล้นเล่นยอดถันไปมาจนร่างบางสั่นระริก

“อ้าห์…” หลังจากปล่อยยอดอกตูมให้เป็นอิสระ สายตาคมก็ไล่จ้องอย่างหื่นกระหาย ชายหนุ่มรีบจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกในทันที แผ่นอกเปล่าเปลือยที่เต็มไปด้วยร่องซิกแพ็คทำเอาร่างบางกลืนน้ำลายเอื๊อก ไรขนอ่อนเรียงตัวกันทอดยาวหายเข้าไปในขอบชั้นในชายวีเชฟ ไม่ได้ทำให้เธอหวาดกลัวเท่ากับร่องรอยนูนที่ยาวเหยียดซ่อนกายอยู่ภายใน เพียงแค่เห็นแท่งนูนที่เริ่มพองตัวขึ้นก็ทำให้ร่างบางสั่นระริก

“มะ...ไม่ใช่แบบนี้” หญิงสาวพึมพำเสียงแผ่วพลางพยายามขยับร่างร่นหนี พรตดนัยคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะทอดกายลงไปประทับจูบริมฝีปากแดงอย่างเอาแต่ใจหนึ่งที แล้วค่อยปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

“ผมรู้ว่าคุณต้องการมันมากกว่านั้น” เขาเปลี่ยนความหมายเป็นความกระสัน ก่อนจะไล้ปลายนิ้วไปตามหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะเลื่อนลงไปถึงโคนขาด้านใน ลูบไล้ผะแผ่วจนเรียวขางามสั่นระริก แล้วค่อยๆ ไล้มือขึ้นไปยังเนินสามเหลี่ยมนูนเด่น แล้วไล้นิ้วเล่นเป็นวงกลมช้าๆ จากนั้นก็ลดต่ำลง ต่ำลงจนกระทั่ง

“อ่ะ…อูย…อูย” เสียงครางหวานดังขึ้นเมื่อปลายนิ้วชี้แตะอยู่บนยอดบุปผา สะโพกผายรีบส่ายหนี แต่พรตดนัยไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ฝ่ามือหนารีบประกบงุ้มเต็มอุ้งมือ

“อืม…ผิดคาด ดอกไม้ไม่บานอย่างที่คิด” ชายหนุ่มพูดเสียงแหบ ก่อนจะใช้นิ้วกรีดกรายแหวกว่ายผ่านกลุ่มใยไหมเข้าสู่ใจกลางความสาวสีชมพูหวาน

“อ่า…จัสมิน ขอผมพิสูจน์ด้วยสายตานะ” ร่างกำยำขยับไปนั่งกลางหว่างขาเรียว แต่หญิงสาวกลับพยายามขยับตัวหนีอย่างขัดขืน

“อย่า…” เธอร้องห้าม ฝ่ามือบางเลื่อนไปหมายจะปิดจุดที่แสนอ่อนไหว แต่กลับถูกเขากดตรึงไว้ข้างกาย ดวงตาคมจ้องมองสิ่งมหัศจรรย์รูปยาวรีอวบอิ่ม กลีบบุปผาสีหวานเคลือบสายเกสรใสๆ ถูกแหวกแยกห่างออกจากกันด้วยนิ้วแกร่ง

“เหลือเชื่อ…อ่า” พรตดนัยคำรามกระเส่า เขาใช้นิ้วข้างหนึ่งถูไถร่องรอยแยกพร้อมกับบดเบียดนิ้วและวาดลวดลายพลิ้วไหวตรงจุดที่แสนอ่อนไหวอย่างหวงแหน ก่อนจะไล้วนปลายนิ้วที่ปล่องทางเข้าแล้วเลื่อนไถลเข้าไปสำรวจช่องทางรักอย่างช่ำชอง

“โอ้ววว…จัสมิน…แน่นมาก” ชายหนุ่มอุทาน ทว่าในใจกลับรุ่มร้อนดุจดั่งลาวาเหลว เมื่อนิ้วแกร่งลื่นลึกลงไปสุดโคน หัวใจแกร่งพลันกระตุกวาบเมื่อสัมผัสเยื่อบางๆ ที่ซ่อนอยู่ ชายหนุ่มรีบถอนนิ้วออกมาทันที

“อูย…ซี๊ด…ซี๊ด” จัสมินครางลั่นสั่นระริกใต้สัมผัสอันซ่านสยิว สะโพกผายเด้งตามแรงกระชากราวกับไม่ต้องการให้เขาถอยห่าง พรตดนัยหน้าเครียดกับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้

“ให้ตายสิจัสมิน…” เขาสบถจ้องมองเธออย่างเหลือเชื่อ ยอดอกอวบที่ตั้งตะหง่านเอนไหวกวักเรียกเขาให้เข้าไปสัมผัสมัน

“สมใจคุณแล้วใช่ไหม?” หญิงสาวตัดพ้อเสียงสั่น น้ำตาไหลออกมาจากทางหางตาอย่างกลั้นไม่อยู่ “รู้แล้วก็ปล่อยซะที ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” จัสมินกระแทกเสียงใส่ รวบรวมแรงที่เหลือดิ้นขลุกขลักใต้ร่างแกร่ง พรตดนัยจับมือบางที่ดันอยู่หว่างอกขึ้นไปเหนือศีรษะเธอ

“ไม่อยากเห็นหน้า แต่เห็นผมทั้งตัวแบบนี้ ผมมีแต่เสียกับเสียนะครับ แถมถูกคุณจองไว้ตั้งหลายปี” เขาพูดยั่วยวน ริมฝีปากได้รูปยิ้มร่านัยน์ตาแพรวพราว ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอในตอนแรกได้เปลี่ยนไปแล้ว

“ถ้าแหวนวงนั้นมันทำให้ชีวิตคุณแย่ขนาดนั้นก็เอาคืนมา แล้วก็ลงไปจากตัวฉันซะที ฉันจะไม่ยอมเอาคุณค่าของตัวเองมาแลกกับผู้ชายห่วยๆ อย่างคุณอีกต่อไป ปล่อยนะ!” เธอเจ็บไปทั้งใจเมื่อนึกถึงคำพูดและการกระทำของเขา น้ำตาเจ้ากรรมพาลจะไหลออกมา แต่จัสมินพยามยามกลั้นเอาไว้เพราะเธอไม่อยากเป็นคนอ่อนแอในสายตาเขา

พรตดนัยก้มลงไปชิดแก้มนวล “หึหึ…ไม่ให้ แล้วก็ไม่ลงด้วยคุณจะทำไม?” เขาเริ่มดื้อดึง ร่างบางออกแรงดิ้นสุดตัว แต่นั่นเท่ากับเอาร่างของเธอไปเสียดสีกับร่างแกร่งของเขา

“ถ้าไม่มีใจก็ไม่ต้องมายุ่ง เพราะฉันจะเก็บใจไว้ให้คนที่เขาเห็นค่าของฉัน” กำปั้นเล็กทุบลงบนร่างกำยำเพื่อให้เขาปล่อยเธอ พรตดนัยถึงกับลมออกหู ให้เขาเห็นมาทั้งตัว แถมยังได้ล้วงลึกขนาดนี้แล้วยังจะให้ใครมาซ้ำรอยเขาอีกเหรอ? หึหึ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกแม่คุณ…

“อย่าแม้แต่จะคิดนะจัสมิน ถ้าคุณให้ผู้ชายคนไหนทำแบบผมเมื่อกี้ ทั้งคุณทั้งมันเดือดร้อนแน่!” เสียงของชายหนุ่มกระด้างขึ้นในทันที แววตาคมลุกวาว ความหวงแหนเริ่มแล่นปาดไปทั่วร่าง

“ฉันจะให้ใคร คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาห้าม ปล่อยนะ!” มือบางพยายามผลักอกกว้างแรงๆ แต่ชายหนุ่มกลับกระชับวงแขนแน่นขึ้นกว่าเดิม จนร่างบางเจ็บไปทั้งตัว คำประกาศกร้าวของจัสมินราวกับน้ำมันที่ราดลงบนกองเพลิงโทสะ มีหรือพรตดนัยจะยอมง่ายๆ