จองหัวใจซาตาน

ตอนที่ 3/1 มาหาถึงที่

“เดี๋ยวมิ้นจะไปหาเขาที่พีเอเอ็นนะคะคุณป๋า ยังไงเขาก็ต้องสอนขับรถให้มิ้น” จัสมินบอกอย่างมาดมั่น คนเป็นพ่อได้แต่ถอนหายใจเบาๆ กลัวว่าคนอื่นจะมองบุตรสาวของตนไม่ดี

“เดี๋ยวป๋าจะพูดกับคุณทยุตไห้ แต่ป๋าอยากให้มิ้นถามใจตัวเองดูดีๆ นะลูก ที่ทำแบบนี้เพียงเพราะอยากจะเอาชนะเขาหรือเพราะรักกันแน่” เจ้าสัวมองบุตรสาวอย่างแสนรัก จัสมินโผเข้าสวมกอดบิดาราวกับคนกำลังสับสน

“ถ้ามิ้นจะมีสามี ขอให้เขาดีสักครึ่งของคุณป๋าก็พอค่ะ” จัสมินซุกหน้ากับอกอุ่นพลางคิดไปถึงคนที่เธอจับจองหัวใจไว้

“คนนี้ป๋าไฟเขียวนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวลูกสาวของคุณป๋าหรือเปล่า”

“ถ้าพยายามแล้วเขาไม่เห็นก็คงต้องเจ็บค่ะคุณป๋า” พอพูดจบหญิงสาวก็เจ็บแปลบในใจจริงๆ หากสิ่งที่หวังไม่เป็นไปตามที่เธอต้องการ ฝืนไปก็คงไร้ประโยชน์ เมื่อถึงเวลานั้นเธอก็คงจะต้องยอมรับความจริงเอง

สองชั่วโมงต่อมา จัสมินก็มายืนอยู่หน้าห้องทำงานของพรตดนัย เลขาหน้าห้องมองร่างบอบบางและเครื่องหน้าที่เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้อย่างชื่นชม

“ฉันมาขอพบคุณพรตดนัยค่ะ”

“ไม่ทราบว่านัดท่านรองไว้หรือเปล่าคะ?” เลขาเอ่ยถามอย่างสุภาพ จัสมินส่ายหน้าไปมาช้าๆ “เดี๋ยวดิฉันขอเรียนท่านก่อนนะคะว่าคุณ…”

“จัสมิน…” เธอต่อให้ แต่ยังไม่ทันที่เลขาหน้าห้องจะเข้าไปถาม เสียงเข้มก็ดังออกมาจากเครื่องติดต่อภายใน

“ให้เธอเข้ามาคุณอรัญญา”

“เอ่อ…ค่ะท่านรอง” เลขารีบรับคำแล้วขยับไปเคาะประตูสองสามที ก่อนจะเปิดออกกว้างเพื่อให้จัสมินเดินผ่านเข้าไป

“ผมไม่รับแขกนะ” พรตดนัยเงยหน้าสั่งงานเลขาโดยที่ไม่ชายตามองจัสมินแม้แต่น้อย เลขาสาวเห็นใบหน้าบึ้งตึงของเจ้านายหนุ่มก็ใจเสียรีบออกไปจากห้อง เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง ห้องทั้งห้องก็เงียบกริบ เจ้าของห้องก้มหน้าก้มตาทำงาน ในขณะที่คนมาใหม่ก็รีบเดินไปนั่งที่โซฟา โดยที่เจ้าของห้องไม่ได้เชื้อเชิญ

“เอาสิ ทดสอบความอดทนกันหน่อยคุณด๊อก…” ว่าแล้วจัสมินก็เรียกเขาสั้นๆ ในใจ ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นแหวนยังอยู่บนนิ้วเขา

แต่สุดท้ายคนที่หมดความอดทนในการรอก็หนีไม่พ้นเธอ เพราะนั่งรอเขานานบวกกับความเย็นสบายของเครื่องปรับอากาศ ทำให้หญิงสาวเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ พรตดนัยเซ็นชื่อบนกระดาษแผ่นสุดท้ายเสร็จก็ถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะปิดแฟ้มลง สายตาคมหันไปมองแขกที่เอาแต่ใจนอนขดอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มจึงเดินมาดูใกล้ๆ

“ยายเด็กแก่แดด ท่าทางจะหนาวสิท่า” พรตดนัยพึมพำเบาๆ ก่อนจะถอดสูทตัวนอกออกไปห่มให้ จัสมินถึงกับสะดุ้งรีบลุกขึ้นนั่งจนใบหน้าของเธอเผลอไปชนกับใบหน้าของเขา ทั้งสองสบตากันในระยะใกล้และจ้องมองกันอยู่อย่างนั้น พรตดนัยขบกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์พลุกพล่านที่เริ่มก่อตัวขึ้นในกายเขา ยิ่งเห็นปากจิ้มลิ้มกับผิวแก้มเนียนใส ใจก็พร่ำอยากจะกระชากเธอมาจูบและบดขยี้แรงๆ นัก

“คุณจะลักหลับฉันรึไง?” ในที่สุดร่างบางก็รีบดึงตัวออกห่างจากเขา ชายหนุ่มกระตุกยิ้มและรู้สึกแปลกใจกับท่าทีขวยเขินของเธอ

“ทำไมผมต้องทำแบบนั้น ในเมื่อคุณพร้อมจะให้ตลอดเวลาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” เขาเหยียดหยันทั้งแววตาและน้ำเสียงจนเธอหน้าชา มือบางยกขึ้นหมายจะฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลา แต่เขากลับกระชากเธอไปกอดซะก่อน

“หึหึ…ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก เดี๋ยวผมสงเคราะห์ให้ คุณจะได้มีผัวสมใจสักที” พอพูดจบชายหนุ่มก็บดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง มือที่หวังจะทำร้ายเขาวางแหมะลงบนบ่ากว้าง แรงจูบของเขาทั้งหนักหน่วงและรุนแรงตามอารมณ์ที่กรุ่นโกรธในใจ โกรธที่เธอมาตื้อให้เขาสอนขับรถทั้งๆ ที่เขาอยากอยู่ห่างๆ เพราะไม่อยากปล้ำเธอก่อนเวลาอันควร แต่แม่คุณก็ดันดื้อดึงอยากเอาชนะไม่เลิก

“อื้อ…ปล่อยนะ! คนเลว ปล่อย!”

“จะดีดดิ้นไปทำไม ในเมื่อมาหาถึงที่ขนาดนี้” เขาผละห่างพลางต่อว่าให้เธอเจ็บซ้ำน้ำใจ จัสมินทุบกำปั้นลงบนอกกว้างอย่างเต็มแรง

“ฉันมาให้คุณสอนขับรถ ไม่ได้มาให้คุณทำแบบนี้ ไอ้คนทุเรศ หน้าตาก็ดีซะเปล่า แต่ทำไมปากกับใจถึงสกปรกนักนะ” จัสมินเองก็ไม่ยอมให้เขาว่าอยู่ฝ่ายเดียว เธอตอกกลับเขาอย่างแสบสันไม่แพ้กัน

“ใครกันแน่สกปรก ทำตัวเป็นคุณหนูผู้อ่อนเดียงสา แต่ข้างในไม่รู้ว่าผ่านมาแค่ไหนแล้ว” พรตดนัยพูดจาหยาบโลน จัสมินไม่ใช่สาวน้อยอ่อนเดียงสาและรู้ว่าคำว่าผ่านของเขานั้นหมายถึงส่วนไหน

“ไอ้ทุเรศ ไอ้ปากเสีย ว่างๆ ก็ไปผ่าหมาออกจากปากซะบ้างนะ!” หญิงสาวพูดอย่างโมโห พรตดนัยหัวเราะในลำคอ ยิ่งเห็นเธอโกรธเขายิ่งสะใจ

“พูดความจริงก็ยอมรับไม่ได้ อยากให้ผมสอนขับรถ...ผมคิดค่าชั่วโมงแพงซะด้วยสิ”

“เท่าไหร่ฉันก็จ่ายได้”

“ผมรู้ งั้นผมคิดค่าสอนเป็นตัวคุณก็แล้วกัน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ย่อตัวลงไปอุ้มร่างบอบบางลอยขึ้นจากพื้น เล่นเอาจัสมินถึงกับตกใจ เมื่อเห็นสายตาโลมเลียของคนตรงหน้าราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

“อร๊าย! คุณจะบ้าเหรอ? ฉันต้องการจะจ่ายเป็นเงินนะ ปล่อย!” จัสมินร้องห้ามเสียงสั่นเมื่อเขาพาเธอเดินไปที่ประตูหลังโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มใช้เท้าเปิดและปิดลงทันที ร่างบางเห็นเตียงนอนที่ตั้งอยู่ก็ตรงหน้าเธอถึงกับตกใจดิ้นลงจากวงแขนเขาแทบจะในทันที

“เงินผมไม่รับ จะคิดค่าสอนเป็นตัวคุณนั่นแหละ สอนหนึ่งชั่วโมงผมก็จะกดคุณสองชั่วโมง สอนกี่ชั่วโมงก็จะกดคุณสองเท่า” พอพูดแล้วเขาก็โยนเธอลงบนเตียงอย่างไม่ถนอม เล่นเอาร่างบางถึงกับจุกจนแทบพูดไม่ออก เธอพยายามจะตะเกียดตะกายลงจากเตียง แต่ทว่าพอขยับได้นิดเดียวเธอก็โดนเขาคว้าเอวบางไว้ พรตดนัยบังคับให้เธอนอนราบกับที่นอน