ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูเบาๆ อย่างเกรงใจ ทำเอาความซ่านไหวของทั้งคู่ต้องหยุดลง จัสมินสะดุ้งรีบเบือนหน้าหนีจมูกที่กดลงมา มือบางรีบดันอกหนาออกห่างก่อนจะทุบกำปั้นลงแรงๆ ทีหนึ่ง
“มีคนเคาะประตู....ไม่ได้ยินหรือไงคะ คุณไม่อายแต่ฉันอายนะ” เธอขึงตาใส่ พรตดนัยถึงกับถอนหายใจออกแรงๆ เขาอยากจะเตะโด่งคนที่เข้ามาขัดจังหวะนัก
“เดี๋ยวจะเตะโด่งไปดาวอังคารเลยคอยดู” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะรีบลุกไปเปิดประตูให้คนที่ยืนรออยู่หน้าห้องอย่างจำใจ
“อันธพาลที่สุด” จัสมินบ่นอุบ ร่างสูงหันมาขยิบตาให้และบอกเป็นนัยๆ ว่าฝากไว้ก่อนแล้วจะมาเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก ที่ยอมให้ไม่ใช่เพราะกลัวคนเห็นหรอกนะ แต่เพราะกลัวเธอโกรธเขามากกว่าเดิมต่างหาก
พรตดนัยเปิดประตูออก เห็นคุณหมอและพยาบาลยืนรออยู่ก็ยิ้มให้ คุณหมอเห็นหน้าแดงๆ ของชายหนุ่มก็อมยิ้มแล้วเดินเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นใบหน้าคนไข้เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นก็ยิ้มทักทาย
“ห
