ฟู่เหวินโหลว... ผู้เคยยืนหยัดดั่งเสาหลักของแผ่นดินบัดนี้ต้องยืนอยู่เบื้องหน้าทางแยกซึ่งไม่มีผู้ใดเลือกแทนเขาได้ทางหนึ่ง คือการยอมรับชะตามีชีวิตอยู่อย่างคนพิการ ถูกลืมเลือนไปพร้อมกับพลังที่ไม่มีวันหวนคืนกลายเป็นเพียงเงาที่ไร้ความหมายในโลกซึ่งเขาเคยบงการด้วยปลายนิ้ว
อีกทางหนึ่ง... คือการหันคมมีดเข้าหาบัลลังก์มังกรช่วงชิง “บุปผาเมฆคืนชีพ” จากองค์จักรพรรดิโอสถศักดิ์สิทธิ์เพียงหนึ่งเดียวในใต้หล้าเพื่อแลกกับการฟื้นคืนเส้นลมปราณ... และศักดิ์ศรีที่สูญไปหากเขาเลือกจะอยู่อย่างคนไร้พลังหลานเยว่ก็จะยอมถอย เฝ้ามองเขาดับสูญอย่างเงียบงันการลงทัณฑ์ของนางจะสิ้นสุดลง ณ ที่ตรงนั้น
แต่หากเขาเลือกจะยื่นมือไปแตะต้องสิ่งที่ไม่ควรแตะหากความกระหายอำนาจยังคุกรุ่นอยู่ในอกหากเขายังคิดจะฉุดตัวเองขึ้นจากโคลนตมด้วยการทรยศเบื้องบนนางจะเป็นผู้ผลักเขาลงสู่ขุมนรกด้วยตนเองและในนรกที่หลานเยว่เตรียมไว้จะไม่มีพื้นที่ให้ฟู่เหว
