ภายในห้องโถงกลางพระราชวังหลวง เสาแกะสลักมังกรทองยืนตระหง่านราวกับเฝ้าติดตามสายธารแห่งชะตากรรม ขุนนางน้อยใหญ่ แม่ทัพผู้ครอบครองอำนาจทั้งแผ่นดิน ต่างทยอยเข้าสู่ท้องพระโรงอย่างเงียบงัน แต่ละผู้คนล้วนแบกรับสีหน้าเคร่งเครียด บางส่วนฉายแววกระหายโอกาสอย่างเงียบงัน
บนบัลลังก์สูง จักรพรรดิหรงจวิ้นประทับอยู่ท่ามกลางความเงียบสงัด พระเนตรทอดมองผู้คนเบื้องหน้าอย่างเยือกเย็น พระพักตร์เรียบเฉย ไร้ถ้อยคำใดเอื้อนเอ่ย ทว่าทุกสายตารู้ดี... พระองค์กำลังขบคิดถึงการทรยศอันแสนสาหัส ผู้ที่ทรงเคารพดั่งครูบาอาจารย์ กลับหาญกล้าคิดลอบปลงพระชนม์
ท่ามกลางความเงียบสงัด ขุนนางชราในชุดเครื่องยศเต็มยศลุกขึ้น ประนมหัตถ์คำนับก่อนเอ่ยขึ้นด้วยสุ้มเสียงหนักแน่น
“ฝ่าบาท... เวลานี้ทรราชย์เผยโฉมชัดเจนแล้ว หากยังทรงมีพระเมตตาไว้ชีวิตเขา อนาคตของราชสำนักจักต้องเต็มไปด้วยเงาแห่งความหวาดกลัว! ฟู่เหวินโหลวผู้นี้ เปรียบเสมือนสุนัขเลี
