หลานหย่งจวินชายผู้มากล้นด้วยศักดิ์ฐานะและอำนาจหากแต่มีความเจ็บปวดหนึ่งที่ฝังแน่นในใจเขา... เป็นหมันไม่อาจมีทายาทสืบสกุล ไม่อาจส่งต่อสายเลือดให้ยั่งยืนนั่นคือปมเงียบที่กัดกินอยู่ในอกไม่มีใครพูดถึงแต่ก็ไม่เคยลบเลือนไปจากความรู้สึกของเขาเลยและเพราะเหตุนี้...ในยามราตรีมาเยือน เขาจึงมักปรากฏกายในที่แห่งหนึ่งเสมอย่านโคมแดงสถานที่ที่เขาใช้ปลดเปลื้องเงาความเศร้าให้หล่นหายไปกับกลิ่นสุราและเสียงหัวเราะของหญิงงาม
สำหรับใครบางคน ที่แห่งนี้อาจเป็นเพียงสถานเริงรมย์แต่สำหรับเขา... มันคือ บ้านหลังหนึ่งบ้านที่ไม่มีคำถาม ไม่มีความคาดหวัง และไม่มีใครถามถึงความล้มเหลวในฐานะผู้ชาย ร่างบางในอ้อมแขนที่อบอวลด้วยกลิ่นกำยานเสียงหัวเราะที่แว่วเบาในความมืดและปลายนิ้วที่ไล้ผ่านร่องอกของเขาด้วยความเคยชินทั้งหมดนั้น คือเครื่องปลอบประโลมที่เขายินดีจะจ่ายทุกค่าตอบแทน เพื่อแลกมามือหนึ่งยกจอกสุราแนบริมฝีปากอีกมือโอบกระชับเ
