ทันทีที่ซ่งเจี้ยนหงก้าวเท้ากลับเข้าสู่จวน เขาก็ไม่รีรอที่จะสั่งให้สาวใช้ผู้มีรูปโฉมเย้ายวนที่สุดเข้ามาปรนนิบัติราวกับจะปลดปล่อยทุกความคั่งค้างในใจและกายให้สิ้นไปภายในห้องอันเงียบสงัด เสียงหอบหายใจและลมหายใจเร่งร้อนดังสะท้อนผนังห้องเป็นจังหวะ มือที่เคยกุมดาบสังหารศัตรู บัดนี้กลับลูบไล้ร่างของหญิงสาวด้วยความหิวกระหาย
เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ร่างกายของซ่งเจี้ยนหงก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แววตาของเขาฉายความภาคภูมิราวกับขุนศึกผู้กลับมาจากสมรภูมิแห่งชัยชนะ ข้างกายคือเรือนร่างของสาวใช้ที่นอนแน่นิ่งหมดแรง เขาหัวเราะลั่นอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าฮ่า… ฟื้นคืนชีพแล้ว! ข้าฟื้นคืนชีพแล้ว!!” รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าเต็มไปด้วยความหลงตัวเอง ความภาคภูมิใจ และ…ความโง่เขลา เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับเห็นทางสว่างของโลกใบใหม่ที่รอเขาอยู่
“คืนนี้ ข้าจะออกตะลุยย่านโคมแดง! ไม่ว่าสตรีนางใด แม้นางจะงามราวปีศาจหรือเย้ายวนเ
