Eriği dikme yârim
Dikipte sökme yârim
Er geç ben seninim
Kasvete çekme yârim
****
Süheyla ve Sümeyra oturdular sedire, çaresizce Saliha için dua etmeye başladılar. Başka bir şey gelmiyordu elleriden. Korkuyorlardı, akıllarında binbir türlü şeyler geçerken dillendirmek, hissettikleri korkularını velvereye vermekten de çekiniyordu iki kız kardeş. Süheyla vicdanen kendisiyle hesaplaşır haldeydi. Ah bilse Saliha ortadan kaybolacak, hiç bırakır mıydı onu o yol ayrımında? Bırakmazdı, ölürdü yine bırakmazdı. Başını kaldırıp kardeşine baktı. O güzel gözleri ağlamaya meyilli, al yanağı solgun bir gül gibi, üzüntüsü yüreğini yaktı kavurdu.
"Keşke "dedi, suçlu bir ruh haliyle, "Onu yanlız bırakıp eve gelmeseydim."
Ablasının yanına daha da sokuldu Sümeyra. Elini ablasının elinin üzerine koyup
